Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Λαρνακα, Cyprus
Είμαι ένα φαλκόνι της Ελεονώρας πάνω από τη γυναίκα Μεσόγειο...

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008

ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ ΣΑΝ Η ΜΕΡΑ Η ΕΧΘΕΣ


ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ ΣΑΝ Η ΜΕΡΑ Η ΕΧΘΕΣ

"Χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου ως η ημέρα η εχθές" Ψαλμ. πθ’,4


Οι κρύες ώρες
που ξοδέψαμε άδικα
στα ζεστά μας δυτικά σπίτια
περιζωμένοι λογής κομβία
για έτη πολλά
εκβάλλουν στην
καυτή λάβα
και φαίνονται σαν η μέρα η εχθές.

Οι καυτές ημέρες
της λάβας
-μια μέρα χίλια έτη-
δεν εκβάλλουν πουθενά
στάσιμες, λιμνάζουσες
έτη αμέτρητα
μια μέρα χίλια έτη
για έτη πολλά.

45 σχόλια:

purple είπε...

κρυες ωρες σε ζεστα σπιτια... γιατι το κανουμε αυτο στους εαυτους μας ποτε δεν καταλαβα...
καλο βραδυ γειτονακι μου :-)

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Μόνο ο δικός μας ο χρόνος κυλάει
γλιστράει μέσα απ' τα χέρια μας για να γίνει έτσι απλά...η ημέρα η εχθές!

Μου είσαι καλά; Αν πιεις permod πιες ένα στην υγειά μου..:)

φιλούθκια πολλά

Sandy Cheeks είπε...

Αγαπητό Φαλκόνι Ελεονώρας,
δεν έχω σχέση με ποίηση, αλλά αυτό το "οι κρύες ώρες που ξοδέψαμε... με λογής κομβία", κάτι μου θύμισε και φυσικά μου άρεσε.

Al the Bike είπε...

Καλησπέρα
Διακρίνεται μια απαισιοδοξία ή κάνω λάθος; Για το αύριο που δεν θέλω να γίνει χθές χωρίς να το ζήσω,λέω να πάρω ένα "ξερό" και να πάω να μυρίσω δέντρα και χώμα.
Al the bike

ΩΣΗΕ είπε...

μωβένιο μου γειτονάκι καλησπέρα. Φαντάζομαι θα είσαι έξω τέτοια ώρα. Κι εγώ έλεγα να βγώ αλλά δεν...
Καλή διασκέδαση. Το ερώτημά σου είναι ρητορικό φαντάζομαι...




Ψυχούλα μου εσύ διαισθάνεσαι πότε είμαι καλα και πότε όχι. Ναι, ο χρόνος μας περνάει σίφουνας...
Από pernod, τελειώσαμε, άδειασα το τελαυταίο μπουκάλι ψες και δεν είναι εύκολο ωα βρεις στην αγορά. Μόνο το καρφουρ φέρνει, έτσι θα ανανεώσω την κάβα τη Δευτέρα. Απόψε ίσως πιω λίγη βοτκα, αλλά φοβάμαι ν' αρχίσω, γιατί με το πρώτο ποτηράκι, και με την ψυχολογία που έχω τώρα, με βλέπω να φεύγω τρέχοντας...
Ελπίζω να μου είσαι καλά. καλό βράδυ.
Φιλιά γλύκά (ισχύει ο διπλός τονισμός)

ΩΣΗΕ είπε...

Sandy Cheeks, καλώς ήλθες στη γειτονιά. Κάτι σου θύμισε έ; Εγώ ξοδεύω τώρα να, τέτοιες ώρες. Με τριά τηλεκοντρολ, αναμμένη θέρμανση και κρύο σπίτι...
Την καληνύχτα μου. Μόλις μπορέσω θα περάσω από τη γειτονιά σου.




Al the bike, καλώς σε κι εσένα. Με τη μηχανή ήλθες; χαχα Σωστά διέκρινες απαισιοδοξία, όμως του λόγου μου βρίσκω μια αισιόδοξη πλευρά μέσα στην απαισιοδοξία. Του έχω δώσει και όνομα μάλιστα! Το καλώ ''ο ύστερος πεσσιοπτιμισμός''!
Καλό σου βράδυ. Α! Μη ξεχνάς το κράνος φίλε!

faraona είπε...

Ωσηε μου καλησπερα κι απο κοντα!ωραιο το ποιημα και ψυχοπλακωτικον,καλα σου λεει ο Αl the bike(ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ ΜΕ ΤΟ ''ΞΕΡΟ'')γιατι ειμαι και λιγο αργοστροφη.Κι εσυ παλι ''πεσσιοπτιμισμος'' ολο δυσκολα μου βαζετε αποψε και δεν αντεχω ,παω για υπνο.

ΩΣΗΕ είπε...

FARAONA μου σε χαιρετώ. Πας για ύπνο από τώρα; θα σε μαλώσω! Η φίλη σου με εγκατέλειψε από τις 10! Και απόψε είχε υποσχεθεί να πηγαίναμε ΄για εκείνη την έξοδο που ακυρώσασμε ψες...
πεσσιοπτιμισμός. Δική μου θεωρία, απλή. Η ελπιδοφόρος απαισιοδοξία...
Όνειρα γλυκά

faraona είπε...

Δεν κοιμαμαι ακομα,ελεγα να παω αλλα μετανιωσα.Πινω μπακαρντι με πορτοκαλλι και παγους και αγναντευω τζακι αναμενο.Καληνυχτα και τα λεμε αυριο.

ΩΣΗΕ είπε...

Ούτ' εγώ κοιμάμαι. κόπιασε εγώ πίνω βότκα βανίλια.

ILIAS είπε...

πεσσιοπτιμισμός (πεσσιμισμός-οπτιμισμός).Ποτέ δεν τό'χα σκεφτεί έτσι...
Πεσσιμισμός μέχρι τη λάβα για 'μένα φίλε μου, δεν ξέρω, έτσι γεννήθηκα, έτσι με κάνανε; ποιός ξέρει...
Γύρισα 12, είχα πάει χαλαρά για καφέ και από τις 2 ψιλλοκόλησα να δώ τι γράφουν τα φιλαράκια μου :)

Δεν πιστεύω να είσαι και αυτό τον Σ/Κ μέσα ε Φαλκόνι;

Unknown είπε...

καλημέρα...
καλή κυριακή!
α πα πα! πολλά πι έχει ο πεσιπτιμισμός, όπως το λες, δε θυμάμαι...
μανίκι μου φαίνεται, ξήλωστο! χάθηκε ο κόσμος να πεις χαρμολύπη, την ανατολικότατη χαρμολύπη, να ησυχάσουμε; θες να σε μαλώσω τώρα δλδ;:)
όσο για το ποίημα, η σύλληψη της ιδέας μου αρέσει...
πώς το λέτε εσείς αυτό το
'φιλούθκια'!
όμορφο είναι! φιλούφκια σε σένα και στην παρέα σου!
εγώ έπεσα χτες με μια μπιρίτσα. το κεφάλι μου έγινε τριάντα τόννοι και κοιμήθηκα στις 11, ξύπνησα τώρα, καλημέρα!

ΩΣΗΕ είπε...

καλημέρα Έκτωρ. Όχι δεν είμαι μέσα. Είμαι σπίτι αυτό το Σ/Κ και δεν το κουνώ ρούπι. Σήμερα μάλιστα θα μ' αφήσουν και μόνο οι γυναίκες μου (1+2+1)σύζυγος-κόρες-πεθερά και θα κάτσω σπίτι μόνος να διαβάζω. Γιατί μόνο κάτω; Εγώ βρήκα την τομή και καταφέρνω μέσα από τη λύπη να βρίσκω χαρά.Τετοια είναι και η χαρά της δημιουργίας. Και μέσα από τα ποιήματά μου, αν και έχουν ένα μελαγχολικό και απαισιόδοξο προφίλ, εγώ βλέπω ένα φως. Το συγκεκριμένο που έχω αναρτήσει ας πούμε είναι είναι ποίημα που μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί μόνο απαισιόσοξο. Ξέρεις που βλέπω το φως; Στο ότι υπάρχει η αναγνώριση του λάθους και η γνώση της κατάληξης αν δεν το διορθώσουμε. Η αυτοκριτική, η αυτομεμψία. Αυτά είναι στοιχεία που οδηγούν σε καλό δρόμο. Δε γράφει τίποτα φυσικά στο ποίημα, γι' αυτό και φαίνεται τόσο μαύρο ''στασιμες, λιμνάζουσες έτη αμέτρητα μια μέρα χίλια έτη για έτη πολλά''. Όμως η αυτομεμψία ανάβει ένα φως στο βάθος.
Καλό ξημέρωμα και καλή Κυριακή Έκτωρ

ΩΣΗΕ είπε...

abtha μου καλημέρα σου. Μη με μαλώνεις, θα εξηγηθώ. Ωραία λέξις η χαρμολύπη, ναι. Όμως πολύ πατερική και με ένα νοημα, ασκητικό. Δεν μπορούσα να προσδώσω ένα άλλο νόημα στη λέξη των πατέρων. Μπορούσα όμως να χρησιμοποιήσω το απαισιοαισιοδοξία. Όπως βλέπαις, είναι λέξη που δημιουργεί τη λεγόμενη φωνητική χασμωδία (αισι-αισι). Οπόταν πήγαμε στο δανεισμό που μιας και είναι επιστημονικός όρος, φρονώ ταπεινά ότι είναι θεμιτό. Για το ποίημα και γεμικά για τη χαρμολύπη σε παραπέμπω στο πιο πάνω σχόλιο. Εγώ πάντως βλέπω αισιοδοξία στην απαισιόδοξη ποίηση. Το καταφέρνω.
Ουπς! 6:22. Πρέπει να πάω εκκλησία. Τρέχω. Φιλούθκια. Καλή Κυριακή

Σπύρος είπε...

Ωραίο ποίημα όπως και η φώτο που χαρακτιρίζει την κατάσταση...Καλημέρα

ΩΣΗΕ είπε...

Καλημέρα Λοκ. Ο πίνακας ονομάζεται ''HELL''.
Σ' ευχαριστώ, καλή Κυριακή

mania είπε...

Ποιητή μου καλημέρα.
Πέρασα έτσι για ένα χαιρετισμό και διάβασα και το ποίημα σου. Κάπως μελαγχολικό σε βρίσκω...

ΩΣΗΕ είπε...

καλημέρα μανία μου. Μια χαρά είμαι μη φοβάσαι. Εσύ πως τα πας; Όλα καλά;
Φιλιά

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Θέλω να σπάσω τη σιωπή σου με έναν ψίθυρο:"Μ'ακούς;..."
Θέλω το δάκρυ σου να σβήσω μ'ένα χαμόγελο:"Με βλέπεις;..."
Θέλω τη μοναξιά σου να συνθλίψω μ'ένα ψηλάφισμα:"Μ' αισθάνεσαι;..."

Κυριακή σήμερα! Ο ήλιος δυσκολεύτηκε να βγει σήμερα...Τα κατάφερε όμως!Για το δικό σου χαμόγελο:)...

φιλώ σε..ξέρεις εσύ...γλυτζιά!!!

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Η ψυχική μας δομή ομοιάζει εντόνως. Πεσσιοπτιμίστρια κι εγώ... Η χαρμολύπη είναι κατάσταση, συναίσθημα, δεν αποτελεί ψυχοσύνθεση όπως αυτό που λες εσύ. Δεν μπορεί να το καταλάβει -φοβάμαι- κάποιος που δεν είναι έτσι από τη φύση του.

Ανώνυμος είπε...

Σας καταλαβαίνω εντόνως. ωραία η διάκριση του απαισιοαισιόδοξου και της χαρμολύπης. Καλημέρα φαλκόνι, πήγες τελικά στην εκκλησία?

RedHat είπε...

Καλο απόγευμα ωσηε.Περίεργο αλλα δεν το βρίσκω άπαισιόδοξο,χωρις να σημαίνει οτι αυτοδίκαια ειναι αισιόδοξο.Για μενα <<...οι καυτές ημέρες της λάβας -μια μέρα χίλια έτη-....>> συμβολίζουν το παρόν.Καί εχεις δίκιο η αισιοδοξία του φαίνεται στην αναγνώριση του λάθους....οποιο κι αν ειναι αυτό για τον καθενα.

Natassa είπε...

μπορεί και να χω διαβάσει το ποίημα σου 5 φορές, αλλά αυτός ο πίνακας βρε ωσηε πολύ άβολα με κάνει και νοιώθω, την μια χριστουγεννιάτικα με κανες να έχω ένα κόμπο στο στομάχι, προχθές έβαλες την φώτο με το παιδάκι, διάβασα καπάκι και τα σχόλια και τα ξετελέματα του δημοσιογράφου και του παιδιού (καλά, λόγω τιμής, αυτή η φώτο με σόκαρε και όχι για το τι απεικόνιζε αλλά για τον "άνθρωπο" που διάλεξε να τραβά φώτος αντί να πάει κοντά του .... είμαι τελείως εκτός θέματος ... πάλι .... έλεγα λοιπόν, ή μάλλον ήθελα να πω ότι σκιάχτηκα με τον πίνακα....
την καλησπέρα μου και θα ήθελα το λινκ για το μπλογκ της Κλειώς :))

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Βλώπω..."Ψαλμοί"..
Το ξέρεις ότι ένα φεγγάρι δεν έλειπαν από την τσάντα μου; Και ότι η απολαυστική ανάγνωση είναι εκ της πρωτότυπης γραφής; Μετάφραση ...δε λέει. Αλλοιώνεται το μυστήριο...ισοπεδώνεται.

΄Ηταν κόλαση..θέλεις να πεις η προχθεσινή ημέρα;...΄Αστην..πάει πέρασε.. Εμείς ζούμε τώρα...αύριο κανείς δεν ξέρει..

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

kalynama είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
kalynama είπε...

εύχομαι αυτές οι λιμνάζουσες σκέψεις - στιγμές - ανάσες να γίνουν χείμαρρος δροσιάς και ανακούφισης...

Χαμόγελα ευτυχίας και γαλήνης να γεμίσουν τη ψυχή σου...

Yiota είπε...

πολύ ανατριχιαστικός ο πίνακας!

marianaonice είπε...

Δεν ξέρω γιατί το σημερινό σου πόστ μου θύμισε πόσο στάσιμη και λιμνάζουσα κατάντησαν τη ζωή μας!!.. Μου θύμισαν πόσο μάταιη είναι η απληστία και η κακότητα των ανθρώπων όταν αναλογιστεί κανείς ότι δεν είμαστε παρά μιά ασήμαντη στιγμή στο χάος του αιώνα, όσες ευχές και αν δώσουμε και πάρουμε για έτη πολλά, που δεν είναι παρά ένα μόλις χιλιοστό του δευτερολέπτου από το χρόνο της Γένεσης!!

Ο David Brower είπε:
"...Ας πάρουμε τις έξι μέρες της Γένεσης σαν εικόνα για την αναπαράσταση εκείνου, που στην πραγματικότητα πραγματοποιήθηκε σε τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Μια μέρα της Γένεσης αντιστοιχεί, επομένως, σε εξακόσια εξήντα εκατομμύρια χρόνια. Ο πλανήτης μας γεννήθηκε τη Δευτέρα, την ώρα μηδέν. τη Δευτέρα, την Τρίτη και την Τετάρτη μέχρι το μεσημέρι η Γη σχηματίζεται. Η ζωή αρχίζει την Τετάρτη το μεσημέρι κι αναπτύσσεται σ΄ όλη της την οργανική ομορφιά στη διάρκεια των τριών επομένων ημερών. Το Σάββατο στις τέσσερεις, το απόγευμα μόλις, εμφανίζονται τα μεγάλα ερπετά. Πέντε ώρες αργότερα στις εννιά το βράδυ, όταν τα δένδρα Σενγκόϊα βγαίνουν από τη Γη, τα μεγάλα ερπετά εξαφανίζονται. Ο άνθρωπος δεν εμφανίζεται παρά το Σάββατο το βράδυ, τα μεσάνυχτα παρά τρία λεπτά. Ένα τέταρτο του δευτερολέπτου πριν από τα μεσάνυχτα γεννιέται ο Χριστός. Ένα τεσσαρακοστό του δευτερολέπτου πριν από τα μεσάνυχτα αρχίζει η βιομηχανική επανάσταση. Τώρα είναι μεσάνυχτα, Σάββατο βράδυ, και περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους που πιστεύουν ότι αυτό που κάνουν εδώ κι ένα μόλις τεσσαρακοστό του δευτερολέπτου μπορεί να διαρκέσει επ΄ αόριστο...".
Σε φιλώ ΩΣΗΕ μου...και "αγάντα" τη βγάλαμε την ανηφόρα!!

faraona είπε...

Εαν εισαι ακομη στην εκκλησια θα αυτοχαρακωθω!!!

ΩΣΗΕ είπε...

ΨΥΧΟΥΛΑ μου, όντως δυσκολεύτηκε, αλλά ανέτειλε, έστω και λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα! Η άλλη όψη που λέγαμε...

Φιλούθκια πολλά

ΩΣΗΕ είπε...

Synas, ναι και καλύτερα να μην προσπαθείς να το εξηγήσεις αλλού... γίνεται μπάχαλο. Καλό σου βράδυ.





pUssy Gallore, είδες; αρχίσαμε με ποίηση και καταλήξαμε σε λεξιλογικές επισημάνσεις και ορισμούς φιλοσοφικών εννοιών! Πήγα εκκλησία,ναι, τα κατάφερα. 6:30 ακριβώς ήμουν εκεί. Καλό βράδυ




Redhat, έτσι έιναι. Η αυτοκριτική οδηγεί στην αυτομεμψία και έτσι δημιουργείται μια μαρμαρυγή για επανόρθωση. Καλό βράδυ

ΩΣΗΕ είπε...

Natassa μου, απολογούμαι που σ' έκανα και σκιάχτηκες, αν και για να λέω την αλήθεια τώρα, αυτός είναι και ο στόχος μου όταν γράφω. Μια φίλη, όταν περιεγραφε στο περιοδικό της το γράψιμό μου το απεκάλεσε ''ονειροεφιαλτικό'' και νομίζω ο όρος είναι πετυχημένος. Όσο για την Κλειώ, έχεις παρεξηγήσει. Δεν είναι blogger, είναι το έτερόν μου ήμιση, μπορείς όμως να τη γνωρίσεις μέσω του μπλογκ μου. Φιλιά, καλό βράδυ





Γλαρένια μου καλησπέρα. Κι εγώ έχω μελετήσει πολύ τους ψαλμούς και γενικά την Παλαιά Διαθήκη. Έχω και κάποια σχέση διαφορετική μαζί τους μιας κι είμαι ψάλτης. Όσο για την κόλαση, δε μιλάω για συγκεκριμένη μέρα, αλλά για το τι μας περιμένει μετά την τρυφηλότητα και τις απολαύσεις αυτής της ζωής...
΄Καλό βράδυ





Νάμα μου, μη φοβάσαι, χαμογελώ. Και δε σε ξεχνάω. Θα ποστάρω κάτι αέρινο και ταξιδιάρικο αυτές τις μέρες.
Φιλιά, καλό βράδυ

ΩΣΗΕ είπε...

Γιώτα μου, η πραγματικότητα είναι πιο ανατριχιαστική από τον πίνακα.
Καλό σου βράδυ.



Παγομαριάννα μου, τόσο μικρή στιγμή η ζωή... Κόκκος ψάμμου θαλάσσης... αλλά ανηφορικός δρόμος. Θα το ανεβούμε όμως. Τα είπαμε. Δώσμου το χέρι σου.
Φιλιά. Καλό βράδυ



Φαραώνα μου μη χαρακωθείς, τελείωσα στις 10. Απλά πήγαμε οικογενειακή βόλτα στην παραλία.
Φιλιά πολλά.

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Κύκλος, μάνα μου, κύκλος όλα!Και πώς να μην είσαι απαισιοαισιόδοξος, όταν κάθε κίνηση στον κύκλο είναι μια διαρκής χαρμολύπη;
Και σ'έναν κύκλο πώς μπορούμε να καταλάβουμε το τέλος;

Το καφεδάκι ψήθηκε;

ΩΣΗΕ είπε...

ουυυ, τώρα; καθάρισε και το κεφάλι από τις μεσημεριανές μπύρες, καθάρισε και η νεφελώδης ατμόσφαιρα, ας είναι και για λίγο, τώρα βλέπω Μαμαλάκη, θα φτιάξω κανένα τοστ και θα πάω για ύπνο νωρίς, μήπως και καταρρεύσω πάλι. Τα λέμε όμως ψυχούλα μου, φιλώ σε, φιλώ σε.

rain είπε...

Είναι αλήθεια στενάχωρο να χάνονται οι ώρες άδικα μα δεν πειράζει..έχουν κι αυτές το μερτικό τους στο παζλ της ζωής μας.. Καλησπέρα σου

Natassa είπε...

θα συμφωνούσα απόλυτα με την φίλη σου για το γράψιμο σου.
Θα ήθελα να μάθω τι κατάσταση επικρατεί στον Λίβανο από κάποιον/α που έχει ταξιδέψει εκεί, αν η Κλειώ έχει χρόνο και διάθεση θα την παρακαλούσα αν δεν μπορεί δεν πειράζει :)

Surrealist είπε...

Δεν διακρίνω απαισιοδοξία, αλλά αμυδρά παράπονο, πιο έντονα θυμό, όμως δεν είμαι για σε ώρα ανάλυσης γιατί και το παράπονο και ο θυμός αναλύονται και προτιμώ ν΄ακολουθήσω ότι χαράζεις και όπου πηγαίνεις, δηλ. σε ότι θέλεις να μας δηλώσεις...

Εννοώντας

Συχνά ο χρόνος τεκμηριώνει την υποκειμενικότητά του με την ματαίωση και την νοσταλγία που ένα ποίημα γράφει όσα τα μάτια τριγύρω βλέπουν...

Τα μάτια σου κοιτούν να περνά η ιστορία
όποια ιστορία
τώρα αυτή που βλέπεις...
οι λόφοι αντικριστά σκύβουν στα σύνορα
σε σύνορα που δεν είναι ορατά και όμως συρματοπλέγματα παντού
έτοιμα να ματώσουν ζωές
ν' αφαιρέσουν ψυχές
να μην λάβουν υπόψη τους κανέναν άνθρωπο που αγαπά χωρίς υπονοούμενα και που δεν ξεχωρίζει τις φυλές έτσι δεν είναι και στα μέσα μας, αλλιώς θα έπρεπε να είμαστε ρατσιστές των εαυτών μας...

Μα να που κάποιες φορές σε πιάνει μια νοσταλγία παράξενη,
μια νοσταλγία δική σου
που έχει έρθει από μια διήγηση εκείνων που σε αγάπησαν και τους αγάπησες...

Πάντα οι μουσικές ταιριαστές, αυτό είναι, να υπάρχει ο ρυθμός της σκέψης για να σε ακούν όταν τους λες
ένα ποίημα είναι μόνο

κάποιοι μαζί σου ακούν τα ίδια
άλλοι ότι θέλουν ας ακούσουν
ποτέ δεν ήταν οι εικόνες ίδιες
εξόν εκείνων που λατρεμένοι μας μοιράστηκαν και κοίταξαν πλησίον ή μέσα από το κοίταγμά μας.

Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα όπως μου έλεγαν όταν μεγάλωσα αντί για ένα παραμύθι!

Όλα καλά φίλε Ώσηε, συνέχισε... έχεις λόγο, έχεις λόγους... είσαι εκεί και μεις εδώ... μια θάλασσα απόσταση ένα νησί... τα σύνορα του χρόνου, είναι θέμα χρόνου, απλά θ' αργήσουνε πολύ, συρματοπλέγματα να μην πονάνε!

κυκλάμινο είπε...

"μια μέρα χίλια έτη
για έτη πολλά"
Με μας,
χωρίς εμάς,
όπως και να 'χει...
Καληνύχτα ωσηέ μου!
Πολύ δυνατό!

ΩΣΗΕ είπε...

rain, καλώς ήλθες. Δεν είναι οι ώρες που χάνονται άδικα αλλά η ζωή ολόκληρη. Η πρώτη στροφή μιλά για τη ζωή μας. Η δεύτερη έχει μεταφυσικό χαρακτήρα και σχετίζεται με τον πίνακα. Καλή βδομάδα




Νατάσσα μου θα πω στην Κλειώ απόψε να έρθει στη γειτονιά σου να σου περιγράψει την κατάσταση. Πάντως είναι ενθουσιασμένη από την καλοσύνη του κόσμου. Μου είπε ότι της θύμισε την Κύπρο πριν 20 - 25 χρόνια. Καλή βδομάδα

ΩΣΗΕ είπε...

Surrealist, καλημέρα. Κατ' αρχήν έχεις δίκιο, δεν είμαι τόσο απαισιόδοξος, παρά θυμωμένος, πληγωμένος, εγκλωβισμένος. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, φανερώνουν ψυχή ευγενική. Θα σου πω λίγα για το ποίημα. Απ' ότι είδες έχει υπότιτλο ένα στίχο από ψαλμό του Δαυίδ. Αμέσως έτσι δηλώνω τη σχέση του ποιήματος με θρησευτικό νόημα. Η πρώτη στροφή μιλά για τη δυτικότροπη τρυφηλή ζωή μας, που παρά τις τόσες ανέσεις τη νιώθουμε κρύα και μελαγχολούμε και παθαίνουμε καταθλίψεις και αυτοκτονούμε. Τελικά η ζωή αυτή εκβάλλει σαν ποτάμι μέσα σ' ενα δευτερόλεπτο -τόσο κρατεί- στην καυτή λάβα, στην κόλαση, εξ ού και ο πίνακας που συνοδεύει το ποίημα (HELL).
Αυτή είναι η τιμωρία μας για την αχαριστία που δείχνουμε. Είναι τα ''ΟΥΑΙ'' που ακολουθούν τους μακαρισμούς στην επί του όρους ομιλία. Η δεύτερη στροφή μιλά για τις μέρες τις λάβας, της κόλασης, της τιμωρίας που αξίζουμε για την τρυφηλή ζωή μας στα ζεστά δυτικά μας σπίτια. Αυτές, αντίθετα με την επίγειο ζωή, είναι ατέλειωτες, αστείρευτες, ''μια μέρα χίλια έτη, για έτη πολλά''.
Καλή σου βδομάδα και ξανα ευχαριστώ.



Κατερίνα μου, καλημέρα και σ' εσένα. Νομίζω τα πιο πάνω σε αφορούν κι εσένα αφού αναλύουν το ποίημα. Ευχαριστώ, Καλή βδομάδα.

Φαίδρα Φις είπε...

Πόσο ακόμα να κρατάω τις κλωστές αυτού του ονειρισμού?
Μολύβια ξύνω γύρω από τις φωτιές του Απρίλη
Δανείζομαι λυχνάρια αρμένικα
Ο απόηχος του μήνα τρόμαξε τα στοιχειά μου
Με άφησαν μόνη ξανά με τα μαύρα μολύβια
Και μόνο οι φλόγες τους στην αγκαλιά μου
Να τρέχω πίσω από μισά ταξίδια
Που εγγυώνται δίχως άλλο τα γραπτά μου
Τα κρυμμένα φτερά μου ξεκόλλησαν
Κι έπεσαν εδώ μπροστά μου

καλημέρα σε όλους...σας περιμένω...
http://hrtstvrs.blogspot.com,thalassa,promitheas

ΩΣΗΕ είπε...

φαίδρα φις, καλώς ήλθες στη γειτονιά. Θα τα λέμε.

Μαρια Νικολαου είπε...

Mια μερα χιλια ετη..
ΤΙ πιο αληθινό απο αυτό..
Καλησπέρα Ωσηε

ΩΣΗΕ είπε...

Καλησπέρα Μαρία.

...για έτη πολλά.