Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Λαρνακα, Cyprus
Είμαι ένα φαλκόνι της Ελεονώρας πάνω από τη γυναίκα Μεσόγειο...

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

ΜΑΥΡΗ ΟΡΧΙΔΕΑ

Οι μέρες που κατρακυλούν
στον ατέρμονο κατήφορο
στον αβλέμονα ριγμένες
οι ψυχές-βιβλία
σαράντα τέσσερα μίλια
σκισμένες σάρκες
τα λευκά οστά σχηματίζουν
άσπρες οστέϊνες λέξεις:
Έξω... Μόνος....Ελευθερία...
Μια μαύρη ορχιδέα ποτισμένη με νεύρα
ανθίζει στη μέση της κοιλάδας
...στα σπλάχνα της κρύβει μια λευκή γοργόνα.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Kαλησπέρα ωσηε .Μου άρεσε αυτό που έγραψες για την μαύρη ορχιδέα και την γοργόνα.

ΩΣΗΕ είπε...

@karizoni : Ευχαριστώ. Είναι τα φετίχ μου...

Ανώνυμος είπε...

Ξέρεις ότι και οι ποιητές αυτοκαταστρέφονται; Το δαιμόνιο της ποίησης τους τιμωρεί.

ΩΣΗΕ είπε...

@karizoni : Τους καταστρέφει μια γυναίκα... το όνομα της είναι μοίρα... και είναι φτιαγμένη από σιωπή...

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με τον Δαίδαλο .Κάπως έτσι βλέπω κι εγώ τα πράγματα και κάπως έτσι αντιδρώ. Αλλά να ξέρεις ότι είναι πολύ οδυνηρό αυτό.

ΩΣΗΕ είπε...

@karizoni :πεπρωμένον φυγείν...