Οι μέρες που κατρακυλούνστον ατέρμονο κατήφορο
στον αβλέμονα ριγμένες
οι ψυχές-βιβλία
σαράντα τέσσερα μίλια
σκισμένες σάρκες
τα λευκά οστά σχηματίζουν
άσπρες οστέϊνες λέξεις:
Έξω... Μόνος....Ελευθερία...
Μια μαύρη ορχιδέα ποτισμένη με νεύρα
ανθίζει στη μέση της κοιλάδας
...στα σπλάχνα της κρύβει μια λευκή γοργόνα.
6 σχόλια:
Kαλησπέρα ωσηε .Μου άρεσε αυτό που έγραψες για την μαύρη ορχιδέα και την γοργόνα.
@karizoni : Ευχαριστώ. Είναι τα φετίχ μου...
Ξέρεις ότι και οι ποιητές αυτοκαταστρέφονται; Το δαιμόνιο της ποίησης τους τιμωρεί.
@karizoni : Τους καταστρέφει μια γυναίκα... το όνομα της είναι μοίρα... και είναι φτιαγμένη από σιωπή...
Συμφωνώ με τον Δαίδαλο .Κάπως έτσι βλέπω κι εγώ τα πράγματα και κάπως έτσι αντιδρώ. Αλλά να ξέρεις ότι είναι πολύ οδυνηρό αυτό.
@karizoni :πεπρωμένον φυγείν...
Δημοσίευση σχολίου