Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Λαρνακα, Cyprus
Είμαι ένα φαλκόνι της Ελεονώρας πάνω από τη γυναίκα Μεσόγειο...

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008

ΣΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΚΟΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Μπήκα στη synas και μου δημιουργήθηκαν περίεργα συναισθήματα όταν διάβασα μια από τις αγαπημένες μου λέξεις: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ...




ΣΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΚΟΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ



Δεν κλείνει πάλι το βλέφαρο να ξαποστάσει. Αδυνατώ να γράψω ποίηση, τα άκρα μου έχουν παραλύσει. Η νύχτα σκοτείνιασε τα σωθηκά μου. Άναψα την πίπα μου και βλέπω τον καπνό που ταξιδεύει. Γράφω άνοικτό ημερολόγιο. Οι φράσεις είναι κοφτές και άνυδρες. Πίσω μου βρίσκονται τρεις γυναίκες και μου χαδεύουν την πλάτη. Είναι η κατήφεια, η θλίψη και η τύψη. Μέσα μου εκτυλίσσεται ένας πόλεμος. Η φυγή πάντοτε με κυνηγούσε κι εγω την φλέρταρα. Πότε - πότε πηδιόμαστε, μα ποτέ δεν φτιάξαμε σχέση. Είναι η μόνιμη γκόμενά μου, μα πάντα γκόμενα. Ποτέ συμβία. Κι ας είναι πάντα εδώ. Να με κυνηγάει και να την τρέχω ξοπίσω. Την ακολουθώ προπορευόμενος σε μια περίεργη σχέση αλληλοεξάρτησης.


Είχα στη τσέπη ένα διαμάντι 72 καρατίων. Κάθε μέρα το ρινίζω και πετάω τη σκόνη στο βόρβορο. Έφταξα ένα βάλτο. Τώρα δεν ξέρω πια αν έχω σπαταλήσει όλο μου το διαμάντι. Μα όποτε βρίσκω υπολείμματα στη τσέπη χαίρομαι. Χαίρομαι τόσο πολύ, που αρχίζω ξανά να το ρινίζω ώσπου να το διαλύσω. Όταν ψάξω τις τσέπες και δε βρω πια τίποτα θα πέσω στο βόρβορο για να πνιγώ μαζι με τη σκόνη του διαμαντιού μου.


Είμαι σ' ένα δικαστήριο. Ενώπιόν μου, ο δικαστής ανάβει την πίπα του. Παραδέχομαι όλες τις κατηγορίες. Αφήστε με να πέσω στο βόρβορο να βρω τη διαμαντόσκονη, να την μεταποιήσω ξανά σε διαμάντι. Να φτιάξω το διαμάντι μου πάλι και να φυλάω ως κόρην οφθαλμού. Αυτή είναι η απολογία μου. Ο δικαστής ανάβει ξανά την πίπα και φεύγει. Στην τελευταία εκπνοή του ολλανδικού καπνού είναι γραμμένη η καταδίκη μου.


Ότι ρίχνεις την περιουσία σου στο βόρβορο χάνεται ανεπιστρεπτί. Και τα εκλήματα πληρώνονται. Ακόμα κι αν τα παραδεχτείς. Καληνύχτα...

22 σχόλια:

faraona είπε...

Ax!
Δεν θα ημερωσουν ποτε τα θηρια της ψυχης σου!!!


Σου στελνω δροσερα φιλια απ το Ιονιο.
Φιλε μου,Ωσηε μου!

ΩΣΗΕ είπε...

Καλημέρα Φαραώνα μου. Φαίνεται πως έχεις δίκιο...

Φιλιά απ' τη ζεστή ανατολική Μεσόγειο

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα,
η δεύτερη παράγραφος είναι μία από τις "εμμονές" μου,την περιέγραψες λες και ήσουν στο κεφάλι μου.
ξέρεις τι μου θύμισες?
εκείνο του Καρούζου που λέει
"οι ποιητές είναι πιο άρρωστοι απ'τις μητέρες κι ο άξιος εύκολα μένει στο όνειρο κι ο άξιος με γυμνό σώμα πολεμά το επίγειο κράτος,πολεμά την τίγρισσα,κι η θρησκεία κι η τέχνη κηλίδες απάνω στο θηρίο κι οι ποιητές κι οι φιλόσοφοι κηλίδες ανώφελες και γύρω τους η ερημιά.Τρέχει το άγριο ζώο πηδά στροβιλίζει τον τρόμο και τρέφεται με τους φόνους και τρέχει το δέρμα του και τρέχουν οι κηλίδες ακίνητες και γύρω τους η ερημιά."

φιλιά σε σένα και στην Κλειώ

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Τίποτα δεν υπάρχει, καλέ μου,πίσω από την πλάτη σου!Ούτε η θλίψη ούτε η τύψη ούτε η κατήφεια.Μόνο φόβος υπάρχει!Ένας φόβος τόσο πρωτόγονος που αδυνατείς να τον χειριστείς!

Η φυγή,δεν είναι η "γκόμενα",αλλά η "πόρνη" που σου τάζει πολλά,τη χρυσώνεις και δεν παίρνεις τίποτα στο τέλος!

Τρεις γυναίκες έχεις που τις λατρεύεις και σε λατρεύουν,αλλά ο φόβος ανάμεσά σας δε σας αφήνει να δείτε ότι είστε ακίνδυνει ο ένας για τη ζωή του άλλου!Αντίθετα είστε συνοδοιπόροι!

Ωσηέ μου,άνοιξε τα αισθητήρια της ψυχής και θα νιώσεις τι λέω...

Φιλώ σε!...

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Η διαμαντόσκονη ίσως δεν ξαναγίνεται διαμάντι. Σκέπτομαι όμως, μήπως μπορεί ο βόρβορος να λαγαρίσει και τα τρίμματα να χρυσαυγίζουν ολούθε...

Ra Ma είπε...

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω και ανακαλύπτω περισσότερα πράγματα κάθε φορά, διαβάζω και τη "ψυχή μου το ξέρει" από πάνω και τη νοιώθω να μιλάει στον εαυτό μου...

Καλό μεσημέρι σε όλους σας!

Madame de la Luna είπε...

Ωσηέ, τι ωραίο κείμενο!Με εντυπωσίασες. Μπράβο!
Υ. Σ. Ελπίζω τα φαντάσματα να ησυχάζουν όταν τα ξορκίζεις με τη γραφή...

Ανώνυμος είπε...

Πολυ καλο..
Κι αυτη η λεξη 'διαμαντοσκονη" μου αρεσε ιδιαιτερα

ΩΣΗΕ είπε...

Φαίδρα μου, εκπληκτικό... Απλά.
Καλησπερίζω



Ψυχή μου, φαίνεται θα είμαι πόρνος τότε...
Φιλώ σε



Synas, πραγματικά δεν ξέρω, ίσως με πολλή προσπάθεια...




Radiomarkoni, μείνε στις συχνότητές σου. Είναι ξεκάθαρες και χωρίς βόρβορα... Καλήν εσπέραν



Madame de la luna, δυστυχώς για να φτάσω να γράψω ψες ανοικτό ημερολόγιο, πάει να πει ότι δεν ξορκίζονταν με καμιά πουτ... έεεε δύναμη θέλω να πω! Χαιρετώ


Υβόννη μου, δεν είναι καν κείμενο. είναι απλά μια σκέψη όπως μου κατέβηκε και την κατέγραψα μέσα σε 5 λεπτά. Τη μοιράζομαι μαζί σας, δηλαδή σας φορτώνομαι κι απολογούμαι γιαυτό...

Meropi είπε...

Ωσηέ μου, δύο πράγματα διακρίνω στο κείμενο σου. Μια διάθεση πεσσιμιστική και αυτοκαταστροφική συγχρόνως. Ελπίζω να είσαι και να νιώθεις καλά. Την καληνύχτα μου

bereniki είπε...

egw to lew asteroskoni
esy diamantoskoni
mhn anhsuxeis... kapoios tha sou xei fyllaksei ligi se ena mikro koutaki... k tha sou tin ferei ena brady pou tha blepeis efialtes.. tha sou thn balei stin tsepi, tha sou xaidepsei ta mallia kai tote tha kaneis ton pio omorfo ypno ths zwhs sou...
filakia
*****

Ρωξάνη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ρωξάνη είπε...

Ίσα ποσά λοιπόν κόλασης και παραδείσου;
Επειδή καλέ μου φίλε, ρομαντικέ και ωραίε μου φίλε,
συγκάτοικοι είμαστε, ακριβώς εκεί, στην κόψη του μεταίχμιου μαζί με πόσα άλλα εκατομμύρια ψυχές, θέλω να φωνάξω "φτάνει" -στον εαυτό μου.
Και ν' αποδράσω από το καρυωτακικό, σαχτουρικό, επίπλαστο μαύρο φόντο που επεμβαίνει ακόμα και τις στιγμές της χαράς -ξέρεις-
και τότε το μεταίχμιο μετατοπίζεται, εισχωρεί όλο και περισσότερο στην άλλη πλευρά..

Τώρα που σου γράφω η άνοιξη νιώθεται μέχρι και την ...έβδομη αίσθηση, του υπερ πραγματικού. Το μαύρο διώχνεται ως ιερόσυλο. Και ψεύτικο. Όσο ιερόσυλο και ψεύτικο φαντάζει το χρώμα όταν σε κερδίζει η κόλαση.
Αλλά Ωσηέ μου, δεν θέλω να ντρέπομαι όταν χαίρομαι, να πάρει! Θέλω να μάθω πώς να διαχέω αυτή τη χαρά ή την ευγνωμοσύνη και στα γραφτά μου, να τη μετουσιώνω σε ενέργεια, σε αντίδοτο, σε ζωή.
Να αντιτάξω το φως που τώρα με καρφώνει, στο σκοτάδι που μας ζώνει.
Ο θάνατος ας περιμένει! Αυτόν φοβάμαι και τα χίλια του πρόσωπα μες στη ζωή μας.

Κι όμως. Τι εύκολη μοιάζει την ώρα τούτη η ομορφιά...
Άνθισε βλέπεις η αναρριχώμενη μας τριανταφυλλιά και ο σκύλος (Άργο τον λέω εγώ ...Σνούπι τα παιδιά
-μα είναι δυνατόν;) ξαπλάρει στον ήλιο μετά από τη νυχτερινή βροχή.

Συγγνώμη.. "Τα εγκλήματα πληρώνονται ακόμα κι αν τα παραδεχτείς"... Ας πληρώσω λοιπόν :)
Πάω να γράψω κάνα στίχο...

Φαίδρα Φις είπε...

@ηλιόδεντρον,
οι εκφράσεις της ψυχής σας πάντα με συγκινούν.
να έχετε πίστη στην ψυχή σας.
τι άλλο να πω...πως σας διαβάζω κάθε φορά με τεταμένες αισθήσεις και αφουγκράζομαι και το ελάχιστο σύρσιμο της ανησυχίας σας.
με απορροφά η γραφή σας,είναι έντονη και δυναμική αλλά με "ψυχή βαθύτερη από την πληγή"...

καλό μεσημέρι,
σας φιλώ
σας φιλώ

ILIAS είπε...

Ωσηέ, θα γίνω σοβαρός τώρα :)

Φαλκόνι είσαι, φυγή θές, δε μας είπες και τίποτα καινούργιο! Και φυσικά την πηδάς. Πηδάς πάνω της για να φύγεις έστω και ονειροπόλα...

Όσο για τα διαμάντια και τους βόρβορους, υγεία νά'χουμε αδερφέ και όλα τ'άλλα φτιάχνονται!

Ρε μπάς και σε τρέχουν τα αρούτρια, οι ψαρούκλες; Με την ευαισθησία που έχεις, δεν το θεωρώ διόλου απίθανο!

Στηην επόμενη αναφορά δώσε από 10-20Φ στον καθένα, να δείς θα νιώσεις καλύτερα. Σε όσους έχουν διαπράξει μικρότερες απατεωνιές, ρίξε 3-7 μέρες ΣΕΞ (ΣτΕρηση εΞόδου), να δείς μετά που η φυγή θα σε παρατήσει ήσυχο και θα κυνηγά τα ποντικοφάνταρα ;)

Μωρέ γιατί έχω μια διαίσθηση οτι έχεις πήξει; Εσύ βρε κοτζάμ Αντιναύαρχος; Κάνε αυτά που σου είπα, αν είναι να έχεις υοηρεσία το Σ/Κ που κάτι μου λέει πως έχεις να σου φύγουν και οι άλλες 2 γκόμενες (θλίψη τύψη τίξη ρίξη μίξη σμίξη λήξη τρίξη φρίξη σίξη νίξη) να συνεχίσω, ή θα με αφήσεις ήσυχο να κατεβάσω το 700κοσίων γραμμαρίων cookies and cream παγωτό μου prin λιώσει;

Φιλούθκια

Υ.Σ. Ρε πώς τα λέω ώρες ώρες, lol ελπίζω να σου έφτιαξα τη διάθεση!

ΩΣΗΕ είπε...

Mερόπη μου, μια χαρά είμαι. Μη φοβάσαι. Είναι σαρακοστή τώρα. Καιρός για μετάνοια... Χαιρετώ



Βερενίκη μου, ευχαριστώ για την όμορφη ευχή....




Ηλιόδεντρον, καλή μου φίλη, η άνοιξη αρχίζει με το Μάρτη και ξέρεις καλά πως είναι γδάρτης και παλλουκοκαύτης... Όμως τώρα είμαστε σε περίοδο σαρακαστής, γιαυτό... ''το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε εις τον καλόν της νηστείας αγώναν''. Σε φιλώ


Φαίδρα μου, κι εσύ πάντετε μας συγκινείς. Τα ζεστά φιλιά μας εξ ανατολών.



Εκτωρ, φίλε μου καλέ, νά' σαι καλά. Μην ανησυχείς, δεν τρέχει τίποτα με τη δουλειά, όλα καλά. Απλά είναι αυτές οι γκόμενες που κουβαλώ χρόνια μαζί μου και δεν μπορώ -'ισως ούτε και θέλω- να ξεφορτωθώ...
Σιαιρετώ σε που την Κύπρον

Ρωξάνη είπε...

@Φαίδρα, θέλω να πιστεύω στην ψυχή μου. Αλλά... αμέτρητες οι συχνότητες του κόσμου και εγώ... αντένα (ή λεία) εύκολη, παράφορη.
"Ψυχή βαθύτερη από την πληγή"...
Προσπαθώ. Να είστε καλά!

@Ωσηέ άκου τώρα τη Δημουλά -κι ας μη σου "μιλάει" η ποίησή της, έχω την εντύπωση πως το πιο κάτω μικρό απόσπασμα από μια συνέντευξή της θα σε βρει σύμφωνο...-
(Καλόν στάδιον λοιπόν.)

"η απαισιοδοξία είναι πάθος για τη ζωή, κινητοποιεί κάποια πράγματα μέσα μας, μας έχει σε μια ενέργεια και σε μια επαγρύπνηση. Είναι η άλλη όψη, η σκοτεινή, της αισιοδοξίας".

ΩΣΗΕ είπε...

Ηλιόδεντρον, μα είναι, φρονώ, αυτό που εγώ ονομάζω ''ύστερο πεσσιοπτιμισμό''.

Τα φιλιά μου

Ρωξάνη είπε...

Ακριβώς αυτό είχα σκεφτεί (τον "πεσσιοπτιμισμό" σου) και έσπευσα να αντιγράψω τα λόγια της Δημουλά. Όταν σε πετυχαίνω σε στιγμές κατάβασης, όταν διαβάζω για τη θλίψη σου και για τη φυγή που σε φλερτάρει, αντιλαμβάνομαι το πάθος που σιγοβράζει από κάτω, ταυτίζομαι.
Το πρώτο μου σχόλιο δεν είχε σκοπό να θίξει τη μελαγχολία σου αλλά να ξεγελάσει τη δική μου.

Ωσηέ, την αγάπη μου.

ΩΣΗΕ είπε...

Απορούσα πάντοτε. Μας φλερτάρουν ή τις φλερτάρουμε;

Ανώνυμος είπε...

Αργησα να περάσω γιατί κάτι τέτοιες κυρίες με καθίζαν κι εμένα δίπλα και πίναμε και τα λέγαμε...

Αλλά σε ένοιωσα και στο λέω έστω κι αργά

Ρωξάνη είπε...

Αποκλείεις να ισχύουν και τα δύο φίλε μου;