Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Λαρνακα, Cyprus
Είμαι ένα φαλκόνι της Ελεονώρας πάνω από τη γυναίκα Μεσόγειο...

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

Κάτι απ' τα παλιά...

Καλοί μου φίλοι, καλό μήνα σε όλους. Έλειψα πάλι για λίγες μέρες, έχω λίγα μπλεξίματα αυτό τον καιρό, αλλά που θα πάει; Venceremos!


Έψαχνα στα αρχεία μου σήμερα το πρωί που έμεινα σπίτι και βρήκα ποιήματα και πεζά που έγραψα σε μια άλλη εποχή... σε μια συλλογή που ονόμασα ''ΕΞ ΑΠΑΛΩΝ ΟΝΥΧΩΝ'' και που θα μείνει ανέκδοτη. Έτσι παραθέτω την ''ΑΚΕΦΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ'' που έγραψα το 1989 στην Κρήτη όταν φοιτούσα στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού.


Ο πίνακας που το συνοδεύει την ανάρτηση είναι του Salvadore Dali και ονομάζεται Metamorphosis of Narcissus




Η ΑΚΕΦΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ



Δεκέμβριος 1989, Ηράκλειο, Κρήτη

I

Το αύριο τον προσπέρασε ανενόχλητα. Δεν έκανε την παραμικρότερη κίνηση. Περπατούσε φυσιολογικά, χωρίς δισταγμό, με κάποια τάση αναμονής. Γύριζε κάποτε το κεφάλι και καρτερούσε –λες- να τον περάσει το μεθαύριο. Ήταν μια ύπαρξη απίθανη· χωρίς κορμί, χωρίς κεφάλι, δίχως πόδια.
Στα στενά. Ξημέρωνε, νύχτωνε κι αυτός στα ίδια στενά. Θα’ χε πατήσει και το τελευταίο χιλιοστό γης εκεί μέσα. Με το μπουκάλι στο χέρι. Βότκα. Δεν την άλλαζε. Αν τον έβλεπες χωρίς μπουκάλι θα δυσκολευόσουν να τον αναγνωρίσεις. Ήταν εκείνος. Ο άνθρωπος χωρίς κεφάλι και πόδια, δίχως κορμί· ο άνθρωπος που ο κόσμος τον είχε κλείσει σε δύο χιλιοστά γης.

II

Η λάσπη που έβρεξε τη μούρη μας
καθάρισε το σάλιο που μας έφτυσαν.
Τέσσερις σταυροί λευκοί
πάνω στο σώμα μας
μέσα στο σώμα μας
για το σώμα μας.
Όλο το είναι του τίποτα
δικό μας.
Με τις βρεγμένες γειτονιές
με τις πόρνες στο ξωπόρτι
με τους μέθυσους στις γωνιές
και με το μπουκάλι βότκα
παρέα με τον άνθρωπο
χωρίς κεφάλι.

III

Κάποιος ξερνούσε. Ύστερα σταμάτησε.
…Κι άφησε το μεγαλείο της ησυχίας να τρυπά τα τύμπανά του. Πήρε με τα δυό του χέρια το μπουκάλι και τ’ άδειασε. Έγειρε σε μια γωνιά και κοιμήθηκε χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδες, χωρίς σκέψεις. Απλά, ανέκφραστα.

47 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Eξαιρετικο τι να πω..
Καλη σου μερα κι απο δω να σαι καλα

ΩΣΗΕ είπε...

σε καλημερίζω Μαρία μου. Ευχαριστώ σε πολλά.

faraona είπε...

Εχεις μια ικανοτητα να μας ψυχοπλακωνεις με το γαντι!Γιατι με κατι τετοια ποιηματα ναι μεν κατι παθαινω προς τα κατω αλλα ταυτοχρονα και προς τα ανω.Με την εννοια του''ανω σχομεν τας καρδιας''Φιλι_φιλακι.(σου στελνω και____________ μειλ)!

roadartist είπε...

γράφεις πραγματικά πολύ ωραία φίλε ωσηε!! φιλιά πολλά τη καλημέρα μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χαρακτηριστική η γραφή σου..
κράζει, ρεκάζει, κραυγάζει.....

Και ένας Yannis... απολαυστικός που με ...έστειλε...
Δυνάμωσα ένταση....τρίξανε οι τζαμαρίες...καλά που είμαστε και μόνοι μας. Σε πολυκατοικία, θα μάζευαν υπογραφές για δρόμο..
;-)))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΩΣΗΕ είπε...

Faraona μου, αν καταφέρνω αυτό το πάνω και κατω που λες, τότε κατάφερα ακριβώς να δώσω το μόνιμο συναίσθημα που νιώθω. θυμάσαι πως το ονομάσαμε; του δώσαμε τρεις χαρακτηρισμούς. πεσσιοπτιμισμός, απαισιαισιοδοξία, χαρμολύπη. Φιλιά. Θα τα πούμε και αργότερα. φεύγω για μάθημα.



Roadartist σε χαιρετώ και σ' ευχαριστώ. Ανεβάίνω εις τας Αθήνας τέλος του μήνα και θέλω συμβουλές για εξόδους.




Γλαρένια μου είδες την ημερομηνία; ήμουνα 18 ετών τότε. Και κάπως έτσι ένιωθα μόνιμα στην Κρήτη. και ήπια βότκαααααααααα. Μιλάμε για κατανάλωση. Είχα κάτσει 4 μήνες. τους θυμάμαι αμυδρά σαν μελαγχολικό όνειρο. Έγραφα πολύ τότε. Πάρα πολύ. Ωραία η μουσική ε; κι εγώ όταν ακούω, ακούω στα 1000 ντεσιμπέλ. Ευτυχώς είμαι σε μονοκατοικία. Σε φιλώ, σε φιλώ, νά' καλά.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Δεν θέλω να κοιμηθώ απλά κι ανέκφραστα. Θέλω να κοιμηθώ χαζεύοντας νηφάλια στον καθρέφτη ένα πρόσωπο εν πλήρη μέθη... Γίνεται;

Φαίδρα Φις είπε...

"...Στα στάχυα να κυλώ και να βουίζω σαν μελαγχολικό και μοιραίο μεθυσμένο έντομο..." από τις "σταγόνες του πένθους-η θεά Γίδα..."

σε φιλώ

Γουφ είπε...

πολυ δυνατό.
μου θυμισε ''καταραμένους'' ποιητές. για βασανισέ το λιγο, θα τολμουσα να πω -αν και ειναι το πρωτο σου που διαβαζω- μήπως?

KitsosMitsos είπε...

Ο πίνακας είναι καταπληκτικός! Όσο για τα μεθύσια, πηγή έμπνευσης βλέπω!

Ανώνυμος είπε...

…Κι άφησε το μεγαλείο της ησυχίας να τρυπά τα τύμπανά του.

απιστευτα αληθινη προταση...

να ξερες μονο ποσες φορες ενιωσα να με τρυπαει,να με καταστρεφει σιωπη βασανιστικη...

ολοζωντανη ιστορια,λες και μπροστα μου ξετιλυχθηκε παραμυθι απο μια ζωη αλλοτινη...χρωματα,σχηματα,σκιες...η μυρωδια μιας βοτκας...

μακαρι να ξυπνησε ο ανθρωπακος σου με ελπιδες τουλαχιστον...

faraona είπε...

Ποιο μαθημα?Κανετε μαθηματα η σας κανουν στρατηγε μου?Αντε γιατι κατι κυπριακα θα πιναμε κι ενας καλει κι εξαφανιζεται ,εσυ πας στο μαθημα ...κι εγω θα παω να αναψω ενα κερι στον αγιο Σπυριδωνα μου φαινεται αποψε!

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Το σώμα πάντα θα παραπαίει με πρόσχημα μια βότκα,ένα μεθύσι...
Το σώμα πάντα θα ζει χωρίς κεφάλι,
όταν η καρδιά έχει συρρικνωθεί από το φόβο της...

φιλώ σε, αγαπημένε μου ποιητή...

Ιάκωβος είπε...

Ξέρεις τι φίλε; Σε είχα κόψει και από πιο παλιά και σου είχα πει για λινκ αλλά μετά χαθήκαμε και το ξέχασα. Μετά όμως από το κείμενο που έριξες σήμερα δεν το γλιτώνεις. Σε έκανα στο http://pigkouinoi.blogspot.com και στον http://kyklos-twn-eidwlwn.blogspot.com. Συνέχισε με τέτοια δυνατά κείμενα. Πολύ καλό.
Ιάκωβος

Ανώνυμος είπε...

Kαλό! Γράφεις πολύ ωραία! Την καλησπέρα μου.

faraona είπε...

Βαζω απουσιες εγω.Καλααααα!!!

Al the Bike είπε...

Κ'εγω κ'εγώ αλλά δεν κακιώνουμε
Al

marianaonice είπε...

" Ήταν εκείνος. Ο άνθρωπος χωρίς κεφάλι και πόδια, δίχως κορμί· ο άνθρωπος που ο κόσμος τον είχε κλείσει σε δύο χιλιοστά γης". Πώς μπορεί ένα παιδί 18 ετών να αισθάνεται έτσι και να εκφράζεται με τέτοιους στίχους που τόσο απλά ζωγραφίζουν την πλήρη απόγνωση του ανθρώπου;;
Καλό ξημέρωμα ΩΣΗΕ!

faraona είπε...

κρεμαω σκουλαρικι την αποψινη σου απουσια γιατι ο Αλ μου κανει προτασεις να αναρτησω κοσμηματα σε στυλ ''παμε καλοκαιρινες διακοπες''με αστραγαλους και μηρους στον ηλιο και με αντιστοιχα κοσμηματα και δεν σ εχω εδω να με υποστηριξεις.Παει αυτος τον χανουμε ,βαδιζει αλλου γιαλου και γιαλο γιαλο.Φιλια

3 parties a day είπε...

Η ελπίδα είναι που μας σκοτώνει συχνά, και όχι η απόγνωση. Ζηλεύω πού και πού αυτόν που κοιμάται χωρίς ελπίδες...

kalynama είπε...

είναι ό,τι ομορφότερο έχω διαβάσει τις τελευταίες ημέρες.... Μου αρέσει που εκτός από τα εξαιρετικά σου ποιήματα χρησιμοποιείς τον πεζό λόγο που πραγματικά λατρεύω..

Ωσηέ μου.. ήταν μια ευχάριστη έκπληξη η σημερινή.

Γλυκιά ημέρα να έχεις με ό,τι λαχταράς περισσότερο. :-))

purple είπε...

............................................................................................................................

δεν χρειαζονται σχολια σε μερικα ποστ...

την καλημερα μου :-)

Σπύρος είπε...

Εκπληκτικό τέλος.....τρομερό ...ποιημα

Να εισαι καλα :) Πάντα όμορφες γραφές με βάθος και νόημα...

Καλημέρα

patsiouri είπε...

Τόσο χάλια ήταν εκεί??? Σοβαρά σε λυπήθηκα...τουλάχιστον κέρδισες την Καλή Έμπνευση...

ΩΣΗΕ είπε...

synas, όχι μόνο γίνεται, θα έλεγα επιβάλλεται.



ΦΑΙΔΡΑ μου, αρκεί ένας στίχος σου για να με συνεπάρει. κι οι τίτλοι σου... μυθικοί! Σε φιλώ




Ανδρόγυς καλώς ήλθες στη γειτονιά. Το πολεμάμε. Θα περάσω κι από τις γειτονιές σου μόλις ευκαιρήσω και ξεμπερδέψω με κάτι μλκς που έμλεξα.
Τα λέμε

ΩΣΗΕ είπε...

Κιτσμιτς, αλίμονο, Νταλί είναι αυτός. Τα μεθύσια, ναι, ανέκαθεν. Χαιρετώ.



IN THE SKY, ξέρεις προκάλεσε και σ' εμένα τέτοια συναισθήματα όταν το διάβασα μετά από τοσα χρόνια. Γιαυτό άλλωστε και το ανάρτησα. ειδικά για μένα είναι πολύ, πολύ ζωντανό. ξύπνησε όλο το κλίμα, τον χειμώνα του 89 στο Ηράκλειο, όλη τη μυρωδια του, όλες μάλλον τις οσμές, ακόμα και τη ξινίλα του εμετού... Χαιρετώ





ΦΑΡΑΩΝΑ μου, απολογούμαι για την απουσία αλλά... έμπλεξα, μεγαλώστε τη μέρα! Όσο για τα μαθήματα, είναι άλλη φάση. Είμαι εκπαιδευτής στην πολιτική άμυνα, ως εθελοντής αξιωματικός, και αυτές τις μέρες έχουμε κατάταξη των νέων αμυνιτριών. ¨οπως καταλαβαίνεις, προστίθεται κάθε βράδυ ακόμα ένα καθήκον. Τελειώνουμε μετά τις 10 και πάω για ένα ποτάκι πριν γυρίσω σπίτι. Το πρόβλημα είναι ότι δε μένω στο ένα ποτάκι κι όταν γυρίσω σπίτι δεν είμαι σε θέσω να μπω στο νετ. (κατάλαβες)( Δείξε μου λίγη επιείκια pleaseeeeeee

ΩΣΗΕ είπε...

ΨΥΧΟΥΛΑ μου καλή μου, άλλοτε χωρίς κεφάλι, πότε δίχως κορμί. Φιλώ σε, ναι...



Ιάκωβε, σ' ευχαριστώ. θα περάσω αργότερα ή αύριο. Τώρα τρέεεεεεεεεεχωωωωωωω. Χαιρετώ



SEASTAVROS, ευχαριστώ σε κι εσένα. Πέρνα να τα λέμε. Προσπάθησα να μπω στο μπλογκ αλλά δεν τα κατάφερα. Άσε λινκ. Χαιρετώ



AL THE BIKE, όχι όχι μην κακιωθείς. Δες που εξηγώ παραπάνω της φαραώνας, να μην ξαναγράφω γιατί πάω με χίλια μήπως καταφέρω και τα προλάβω όλα! Χαιρετώ σε

faraona είπε...

Οκ Παω πασο

ΩΣΗΕ είπε...

ΠΑΓΟΜΑΡΙΑΝΝΑ μου, πως μπορεί; μα θα ένιωθα έτσι... φαίνεται! Δεν έχω αναμνήσεις εικόνες από το Ηράκλειο. Έχω μόνο αναμνήσεις συναισθήματα. Και είναι αυτά που διάβασες. Ακριβώς. Σε φιλώ, σε φιλώ.



3PD, αυτό είναι κάτι που δεν τό' χα, ομολογουμένως σκεφτεί έτσι! έχει βάση, ναι, έχει. Χαιρετώ



ΝΑΜΑ μου, έχω και πεζά, απλά δεν τα αναρτώ λόγω έκτασης. Αν θες σου στέλνω κάτι με mail. Σ' ευχαριστώ πολύ, φιλιά.


ΜΩΒΕΝΙΑ μου σ' ευχαριστώ πολύ. Περιμένω να έρθεις στη Σκάλα...

ΩΣΗΕ είπε...

Φαραώνα μου ευχαριστώ σε. Ματςμουτς, φιλιά.



ΛΟΚ, σε χαιρετώ. Όταν το είχα γράψει, ήταν κάτι σαν ημερολόγιο. Αλλά δυστυχώς, μεγάλα κομμάτια χάθηκαν ενώ πολλά τα έκαψα(to the ground...) Ευχαριστώ, τα λέμε.


Pats, χειρότερα ακόμα. Με πιάνει κατάθλιψη ακόμα και στην ανάμνηση ακόμα. Αλλά από την άλλη, έμεινε η έμπνευση. και είναι η πουτάνα ακριβό θηλυκό...

ILIAS είπε...

Σίγουρα η εκπαίδευση που είναι σκληρότατη έναν άνθρωπο τόσο ευαισθητοποιημένο σαν και ΄σένα σε είχε επηρεάσει. Θυμάμαι τα χειρότερα μεθύσια μου τα είχα κάνει φαντάρος.

Και ξερνούσα και κοιμόμουν, όσο μπορείς μέσα. Εσύ ξέρεις καλύτερα...

Βλέπω στη σκοπιά το τσιμέντο
και μου μοιάζει σα βελούδινο κρεβάτι
Θέλω να πέσω χάμω.
Να κλείσω τα μάτια να ξεκουραστώ,
Μα σε λίγο θά'ρθει η καταραμένη
Και δεν γνωρίζω το πότε...
Και στέκομαι με το G3 και το κράνος
με βαραίνει.
Τόσο μου μούκοψε το κεφάλι
Νιώθω ακέφαλος. Ανήμπορος.
Παραδομένος στη μοίρα μου
Παραδομένος στη διμοιρία μου
Στην ομηρία μου...

Με ενέπνευσες πάλι. Αφιερωμένο σε 'σένα και σε όλους έχουν περάσει τα λούκια του Ε.Σ.

(Η καταραμένη είναι η έφοδος)

Την καλησπέρα μου Ωσηέ

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου ωσηε,
τα σχόλια που σου έχω αφήσει εξαφανίζονται ως δια μαγείας...

mmexer είπε...

ότι και να πω είναι λίγο...

Στα πρόσφατα είσαι πιο "καθαρός"... σε αυτό σαν να ψάχνεις κάτι που σου λείπει στη ζωή... Καλά δεν κάνω κι ανάλυση... τη γνώμη μου λέω :) χεχε

Feidias είπε...

Αγρύπνια ωσηέ...ήρθα να σε δω αποκαρδιωμένος λίγο...αλλά βλέπω οτι πλάθεις τη λάσπη και τη βάζεις πάνω στα μάτια της ψυχής σου!Είναι φορές που περνάω και δεν έχω λόγια να σου αφήσω γιατί σου αρμόζει ρίμα κι όχι πεζό,αλλά ξέρεις οτι περνάω και φεύγω μεθυσμένος πάντα και δεν είναι η βότκα,αυτή την ελέγχω...
Καλό ξημέρωμα φίλε,καλές σκοπιές στη Μεσόγειο!

koulpa είπε...

Αχ..η πρώτη μου σκέψη ήταν αυτή του πατσουρίου.. χαμογέλασε.. :):)
Την καλησπέρα μου:):)

Σκορπινα είπε...

Καλησπέρα σας!!!
Πολύ όμορφο το κείμενο σου..

Φιλια

Φαίδρα Φις είπε...

είπες πως σου αρέσουν οι στίχοι μου γι'αυτό...
"Σκοτεινό

Έγινε βράδυ στην άκρη του κόσμου
-δως μου το ανείπωτο στερέωμα της ταφής μου και στάχτη μολύβι να πνιγώ-
Εγώ τη δική μου ξανά διεκδικώ
-Αντιδικώ με τη χλωμή αχτίδα που επιπλέει στη σκόνη που αφήνει πίσω του το φεγγάρι-
μια πίκρα αφήνω στα φύλλα του δυόσμου
-φως μου ασήκωτο κι αν είσαι χλωμό δεν μπορώ να σε βλέπω-
Εσύ νυχτερίδα, εγώ ξωτικό

Απ’ τον ουρανίσκο μου δηλητήρια στάζουν
-φράζουν τη νύχτα σπασμοί και ίλιγγοι γεωτόμοι-
Δράκοι γλιστράνε σαν λιωμένος θυμός
-ειρμός που ξεστέριωσε τα άβατα κάποιων ερωτηματικών-
-βωμός εσπέριος-
Τρυπάνε το δέρμα μου, μέσα μου αδειάζουν
-Με νοιάζουν ακόμα τα μη και τα όχι και τα μπορεί-
Το σκοτάδι που έφερε του όχι ο τριγμός

Είναι μια μνήμη που χρόνια με πνίγει
-λήγει ή λίγη του φωτός η αξία, του σκοταδιού Πυθία γίνομαι-
Φωτιά μιας ανάσας, παγίδα, θηλιά
-ελιά που δυνάστευσε βουβή συνοικία-
Ελπίζω σε θαύμα που την κρήνη ανοίγει
-το ζύγι αυτό το’χω δέσει γερά?-
Κι εκεί θα μεθύσουν του τρύγου πουλιά…"

σε φιλώ
έλα κι από μένα αν θες αργότερα
πώς είναι τα πράγματα εκεί?εννοώ σχετικά με τα τρεξίματα που έλεγες.

Meropi είπε...

Βρε συ Ωσηέ μου,
κατάλαβα ότι στην Κρήτη απλά κοιμόσουν χωρίς όνειρα, ελπίδες και σκέψεις.
Μήπως έχει λίγο δίκιο ο γιος μου που γκρινιάζει για το στρατό;;;

ΩΣΗΕ είπε...

καλημέρα σε όλους, έστω αργοπορημένα.

Εκτωρ, ήταν δύσκολες μέρες, χάσαμε κι ένα φίλο με τη μηχανή από τις πρώτες μέρες κι έγιναν δυσκολότερες... Ευχαριστώ για την αφιερωση



Φαίδρα μου, τι να πω, πρέπει να σε διαβάσω πολύ καλά, μου αρέσεις, ναι. Σ' ευχαριστώ είναι υπέροχο, αντικατοπτρίζει τον ψυχικό τριγμό... Τα μπλεξίματα, θα κατάλαβες κι από το πόσο αραίωσα από το νετ, είναι στο ζενίθ και είναι σοβαρά. ¨οπως όμως λέω και στοην εισαγωγή του ποστ, θα νικήσουμε. Vinci per noi! Σε φιλώ.



Mmexer, καλημέρα. Είναι αλήθεια, τώρα είμαι πιο καθαρός... κατά περιόδους. Κάνε ανάλυση ελεύθερα! Καλό Σ/Κ.




Φειδία μου καλημέρα και σ' ευχαριστώ. Τη βότκα την ελέγχουμε, ναι.
''Και σε πονάει με τη νοτιά; όχι απ' αλλού πονάει.''
Καλό Σ/Κ



Koulpa, χαμογελάω πάντοτε, μη με φοβάσαι. Τη ζεστή μου καλημέρα.


Σκορπίνα μου σ' ευχαριστώ πολύ. Φιλιά και καλό Σ/Κ



Μερόπη μου, είναι δύσκολο, ειδικά αν συμπέσει με άλλες δυσκολίες. σίγουρα σήμερα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα. Μη φοβάσαι το γιο. Θα περάσει εύκολα ο καιρός. Σε φιλώ

mania είπε...

Καλημέρα βρε Ωσηέ μου
όπως σου έχω ξαναπεί εγώ δεν είμαι ποιητική φύση, μάλλον πεζή θα έλεγα. Αρχίζω και συνειδητοποιώ ότι η ποιητική φύση εκδηλώνεται σε δύσκολες κυρίως στιγμές. Λες εγώ να μην έχω περάσει και τόσο δύσκολες;;;
Αστειεύομαι. Απλώς δεν έχω ποιητική φλέβα και....δεν έχω κάνει στρατό. χαχαχα

Surrealist είπε...

"ο άνθρωπος που ο κόσμος τον είχε κλείσει σε δύο χιλιοστά γης"...

Το ποίημα έικόνες ουσίας...

Γράφεις πολύ καλά... σπάνια το λέω ως κολακεία, το πολύ καλά έχει το νόημα συνέχισε, μα εσύ είσαι έτοιμος ποιητής και εκφραστής... η φωνή σου έχει δύναμη!

δεν θα πω πολλά, σου αξίζουν συγχαρητήρια, διότι θα το επαναλάβω έχεις την δική σου συγγραφική ταυτότητα, είναι πολύ σημαντικό αυτό.

Καλό Σ/Κ!!

Υ.Σ. Σ΄ευχαριστώ διότι η έκφραση σου μου έδωσε έμπνευση!
Η μουσική αξιοσημείωτο μόνιμα απόλυτα ταιριαστή όλο το τρίπτυχο εικόνες νότες λέξεις!!

Natassa είπε...

πολύ μ αρεσε... συγκινήθηκα κιόλας, γραμμένο στο νησί μου ...
καλό Σ/Κ ωσηέ

ΩΣΗΕ είπε...

mania μου, καλησπέρα. Όλοι έχουμε την ποιητική πλευρά μας. είναι το ευαίσθητο κομμάτι του εαυτού μας. Και δε μου φαίνεσαι καθόλου για αναίσθητη. Φιλιά



Σουρεαλίστριά μου, ευχαριστώ σε ξανά για τα κολακευτικά σου λόγια και ξέρω πως τα εννοείς, μα εγώ, χωρίς διόλου να θέλω να ταπεινολογήσω, διαβάζοντας άλλους, γνωστούς τε και αγνώστους, βρίσκω τη δική μου γραφή πενιχρή...
Σ' ευχαριστώ ξανά. Ξέρεις πιο είναι το πιο ωραίο συναίαθημά; να ξέρεις ότι η γραφή σου ενέπνευσε κάποιον άλλο...
Φιλιά



Νατάσσα μου, σου χρωστώ κάτι, δεν το ξέχασα, αλλά όπως θα είδες τις μέρες αυτές έχω κάποια σοβαρά μπλεξίματα που με κρατούν μακριά από την παρέα σας. Όπως είπα όμως, θα νικήσουμε. Ναι, γραμμένο στο νησί σου, όπου πέρασα 4 μήνες το 1989. Θυμάμαι ακόμα τις μυρωδιές....
σε φιλώ

faraona είπε...

Φτερουγιζοντας μαζι σου σου λεω οτι και μονον που ειδα Βιζυηνο και Παπαδιαμαντη ανεβηκες στη εκτιμηση μου πολυ περισσοτερο.Θα περασω αργοτερα να διαβασω επισταμενως !ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ.

ΩΣΗΕ είπε...

Α φίλη μου, τρέφω απεριόριστη εκτίμηση εις αμφότερους. και ειδικά με τον Παπαδιαμάντη έχω κάποια κοινά...
Είπα να κοιμηθώ ενωρίς απόψε και να μην πιω τίποτα...
το πρώτο ποτήρι όμως έχει αδειάσει και είμαι σε δίλημμα... φτου ρε γαμώτο και πρέπει να σηκωθώ ενωρίς. Είμαι άϋπνος και ΠΡΕΠΕΙ να κοιμηθώ. θα δούμε
Σε φιλώ

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ξανάρθα.... γιατί στην klalynama MAΣ οι στίχοι σου με συγκίνησαν: "..αρχόντισσα μόνη ένοικος της καρδιάς μου"
΄Ετσι να την έχεις ΠΑΝΤΑ την Κλειώ σου.

΄Αντε, κι' εγώ συγκινούμαι πάρα πολύ με τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας
;-)))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΩΣΗΕ είπε...

Γλαρένια μου σ' ευχαριστώ...