Που είναι οι ήρωες;
Που είναι οι ήρωες;
Να, θα έρθουν τώρα δα πάνω σε σιδερένια άτια.
Γιατί όμως αργούν;
Εδώ μας τρέφουνε τη σάρκα
μας πίνουνε το αίμα
μας δένουνε με ασύρματα σχοινιά
μα που είναι οι ήρωες;
Μην έρχονται με τον αστεροειδή που μας πλησιάζει;
Θα κατεβούν με πανοπλίες και ρόπαλα
έτοιμοι από πριν για το μεγάλο Αρμαγεδδώνα
θα ρίξουν στη φωτιά τους αόρατους.
Που είναι οι ήρωες;
Που είναι οι ήρωες;
Μην είναι ήδη στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ
και μάχονται;
Θα προσποιηθούμε τους ακάτεχους μικρόν ακόμη
μικρόν ακόμη θα παίζουμε το παιγνίδι τους
θα φυλάξουμε όμως σα σύνθημα μια σταγόνα αίματος
στις σάρκες μας που τρέφουν συνεχώς να μας παχύνουν.
Αυτοί δεν τρώνε αίμα
μα πρέπει να έρθουν πριν στραγγίσουμε.
Που είναι οι ήρωες;
Που είναι οι ήρωες;
Που είναι οι ήρωες;
Να, θα έρθουν τώρα δα πάνω σε σιδερένια άτια.
Γιατί όμως αργούν;
Εδώ μας τρέφουνε τη σάρκα
μας πίνουνε το αίμα
μας δένουνε με ασύρματα σχοινιά
μα που είναι οι ήρωες;
Μην έρχονται με τον αστεροειδή που μας πλησιάζει;
Θα κατεβούν με πανοπλίες και ρόπαλα
έτοιμοι από πριν για το μεγάλο Αρμαγεδδώνα
θα ρίξουν στη φωτιά τους αόρατους.
Που είναι οι ήρωες;
Που είναι οι ήρωες;
Μην είναι ήδη στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ
και μάχονται;
Θα προσποιηθούμε τους ακάτεχους μικρόν ακόμη
μικρόν ακόμη θα παίζουμε το παιγνίδι τους
θα φυλάξουμε όμως σα σύνθημα μια σταγόνα αίματος
στις σάρκες μας που τρέφουν συνεχώς να μας παχύνουν.
Αυτοί δεν τρώνε αίμα
μα πρέπει να έρθουν πριν στραγγίσουμε.
Που είναι οι ήρωες;
Που είναι οι ήρωες;
56 σχόλια:
Το ποίημα αυτό γράφτηκε τρεις ημέρες μετά το προηγούμενο ποίημα, ως απάντηση στους ''φοβισμένους'' που περιμένουν τους ''ήρωες'' για να σωθούν. Το αναρτώ τρεις ημέρες μετά την ανάρτηση των φοβισμένων για να δώσω το συμβολισμό, αλλά και να αποδώσω στην ανάρτηση την πραγματική χρονολογική καθυστέρηση μεταξύ των δύο ποιημάτων. Το ποίημα είναι αφιερωμένο στο Φειδία.
Χαιρετώ όλους τους φίλους και σας αφήνω την κραυγή του φαλκονιού να διαπεράσει τα σωθηκά σας...
δίπλα μας είναι οι ήρωες...αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μας να τους δούμε...
Καλημέρα κι από εδώ ωσηε μου...
υπέροχο το ποιημα σου..:-))
Καλή σου μέρα!
Με εξέπληξες ευχάριστα, τόσο για το γράψιμό σου που αφήνει μηνύματα και "κραυγές" που συνήθως δεν θέλουμε να ακούμε, δεν βολεύει ίσως, όσο και για το "απτό" που κρύβουν οι στίχοι σου,
απόσταγμα - όπως κατάλαβα - ψυχής γενναίας κι έντιμα συνειδητά μάχιμης σε ένα 'πόλεμο' δίχως επίλογο...
Τα σέβη μου...
Kalynama, πάντα ρομαντική κι ελπιδοφόρα... Καλή σου μέρα
Paranoia, υποκλίνομαι...
Σας στέλνω την κραυγή μου
Υπάρχουν ήρωες..αλλά δεν τους αναδεικνύει κανένα κανάλι..Η τηλεόραση αναδεικνύει και προβάλλει μονο τους αναξιους λόγου τελικα..
Roadartist, υπάρχουν ώστε ε; νομίζω στο τέλος των σχολίων θα κάνω γκάλοπ να δω πόσοι από μας πιστεύουν τελικά στους ήρωες...
Καλή σου μέρα
εγώ τους βλέπω ολόγυρα καθημερινά, πειράζει? Δίπλα μας στον αγώνα τους να στηρίξουν τα ξεχαρβαλωμένα ήθη. Τις ιδέες που παλεύουν να σταθούν όρθιες σε ανεμοδαρμένα αίτια, πίνοντας την απογοήτευση σαν επιδόρπιο.
καλή συνέχεια
Πού είναι η ηχώ;
Πού είναι η ηχώ;
Να φέρει πίσω την κραυγή μου
να γίνω πάλι ήρωας..
φιλώ σε,φίλε μου γλυκέ:)
paranoia, μήπως θα' πρεπε να σε λέμε ''σύννοια'';
''πίνοντας την απογοήτευση για επιδόρπιο''...
Ναι, Ναι, Ναι
Ψυχή μου όταν απαντώ σ' εσένα...
Η ηχώ είναι παντού, ξεκινά από ένα όργανο κόκκινο αιματώδες, σκίζει τον ορίζοντα, τρυπά την ιονόσφαιρα, φτάνει στον πύρινο πλανήτη και κατεβαίνει με τις χανούμισσες ηλιακτίδες στη χώρα όπου οι γυναίκες έχουν λευκά πρόσωπα και σκιστά μάτια. Έπειτα, τυφλώνουν το βεδουίνο της ερήμου, αντανακλούν στιε πέτρες της Αρχαίας Ουρ, φωτίζουν το φρέαρ του Ιερεμία και το λάκκο των λεόντων... και καβαλλούν το κύμα... και ξεβράζονται στις ακτές της μεσόγειος... και ψάχνουν ξανά το ηχοβόλο κόκκινο όργανο που τις γέννησε...
Αν θα το βρούνε ή όχι είναι θέμα δικό μας τελικά...
Ψυχή μου, Ψυχή μου...
Φιλώ σε.......
ποιός έχει ανάγκη από ήρωες;..
καλημέρα ΩΣΗΕ!! και χρόνια πολλά!
ήρωες, που δεν σκοτώνουν τους δράκους και τα τέρατα με πανοπλίες και ρόπαλα, με τα σπαθιά στα χέρια υπάρχουν πολλοί. είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους, παλεύουν, πέφτουν, καταρρέουν αλλά ξανασηκώνονται και τους βρίσκουμε μέσα στην ζωή μας, στην οικογένεια μας, ανθρώπους καθημερινούς που δεν χρειάζονται τα φώτα και τις δάφνες της δημοσιότητας γιατί έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν θέσεις γι αυτούς εκεί.
αλήτισσα, μα οι ...φοβισμένοι φυσικά (δες το προηγουμενο ποστ)
Νυχτολούλουδο, ώστε και λες ότι υπάρχουν ε; παρατηρώ μια αισιοδοξία λοιπόν. Αλλά και το ποίημα είναι αισιόδοξο. Είναι το φαινόμενοπ που ονομάζω...
ο ύστερος πεσσοπτιμισμός
ωσηέ...μου βάρυνες τους ώμους με την αφιέρωση σου και το ζειμπέκικο δε λυτρώνει!Ο καταραμένος χρόνος δε με αφήνει σήμερα να κάτσω,το βράδυ θα του στρίψω το λαρύγγι όμως για σένα,να στολίσω τη γειτονιά μου να έρθεις,αδελφική να νιώσεις αγωνία!Μου επιτρέπεις μια κουβέντα στο nyctolouloudo?:Ναι ναι ναι έτσι είναι!!! και τα έπη τους έχουν γραφτεί σε αόρατα κιτάπια!
Την βαθιά μου καλησπέρα,αργά θα παλέψω το θηρίο,να γεννηθεί η ανάρτηση για σένα ωσηέ!
Για κάποιο λόγο δε μπορώ να αναρτήσω σχόλιο με το λογαριασμό μου!Είδες ο διάολος παιδί μου,όταν επικοινωνουν οι άνθρωποι??
Χαχαχαχαχα το καλό θριάμβευσε,τρέχω να προλάβω τώρα...
Πού είναι;...
Για πες μου κι' εμένα, που είμαι βραδύνους...
Μόνο αρπακτικά βλέπω ολόγυρά μου...
Υποκλίνομαι στο βαθύ στοχασμό, προβληματισμό και οραματισμό σου, όσο και τη γερή σου πένα!
Φιλί και Γλαρένιες αγαλιές
Καλησπέρα Ωσηέ μου,
Είδες τι πάθαμε;;;Πάντα περιμένουμε τους ήρωες να μας σώσουν! Και δεν ψάχνει ο καθένας μας τον ήρωα που κρύβει μέσα του. Εγώ, μεταξύ μας, αμφιβάλλω αν έχω ήρωα μέσα μου!
Φειδία δημιουργέ, Αν και σε γνωρίζω τόσο λίγο, θα το νιώσω τιμή να μου επιτρέψεις να σε λέω φίλο. Κι όταν ανέβω στη μητέρα πατρίδα θα πιούμε κι ένα ποτηράκι, ενσαρκωμένο αυτή τη φορά. Και ναι! Το καλό νικάει τον πόλεμο, κι ας χάνει τις πιο πολλές μάχες... Θα σ' επισκεφτώ αργότερα, όταν θα πετάξω για την εναέρια λήψη μου.
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, καλησπέρα και σ' εσένα. Οι ήρωες είναι εκεί που βρίσκονται κι οι φοβισμένοι... συγκατοικούν κι ας μη γνωρίζονται... μοιράζονται τα ίδια σωθηκά...
Κι αφού μίλησες γι' αρπακτικά... και με κολάκεψες τόσο αν και δεν αξίζω καθόλου τις κολακείες κανενός, γιατί είμαι συνένοχος και κομμάτι της δυτικής απαξίας... θα σου αφιερώσω το επόμενο ποστ... είναι ένα ποίημα ''Δε Θυμάμαι την ώρα που Επερασα Απο Δω'' Και μιλά για αρπακτικά, όχι τ' αρπακτικά που θαυμάζουμε για την ελυθερία τους... αλλά γι' αυτά που μιλας εσύ...
Εγκαρδίως ευχαριστώ σε για τα καλά σου λόγια... σκύβοντας το κεφάλι από ντροπή...
Αφήνω την κραυγή του φαλκονιού να συνοδεύσει τη νύχτα σου
Μερόπη μου καλή συντοπίτισσα, μ'έκανες να κλάψω το πρωί... Όπως θα κατάλαβες από τα προλεγόμενα... συμφωνούμε... αν και συνήθως ψάχνουμε μάταια τους βαρβάρους...''και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς Βαρβάρους;'' λέει ο συνονοματός μου Καβάφης... αν και τέτοια τέρατα δε θά' πρεπε καν να δικαιούμαι να πιάνω στο στόμα μου.. ας με συγχωρήσει κι αυτός κι εσείς...
Το φαλκόνι στέκεται στον αέρα και καρφώνει τα μάτια σου σ' ένα φωταγωγημένο όνειδος σ' ένα βουνό που ζούσε κάποτε ένας ακρίτας...
ωραίοι στίχοι
γεμάτοι ελπίδα και προσμονή...
φοβάμαι όμως ότι δεν υπάρχουν πια ήρωες
Καπετάνιε...παρέδωσα τα όπλα για σήμερα,γιατί μετα απο άπειρες προσπάθειες δε κατάφερα να αποκαταστήσω τη σύνδεση μου πάνω στην αετοφωλιά μου και αναγκάστηκα ν βάλω το παλιό μηχάνημα κάτω στο πατρικό...με τον exporer εχω τα ίδια προβλήματα που ανέφερες,ούτε καν στο blog μου δε μπορώ ν μπω στα σχόλια παρά μόνο μετά απο συνεχεις ανανεωσεις και αν προλάβω ...και σε ε΄σενα προσπαθώ 15 λεπτά τώρα!!Έχασα τη μάχη για σήμερα επιφυλλάσομαι όμως..!
Δύσκολοι καιροί για ήρωες..:):)
.. και οι βάρβαροι ήλθαν τελικά..:):)
Καλώς σας βρήκα:):)
Και καληνύχτα και από εδώ:):)
Ναταλία καλώς σε βρίσκω. Λες έ; αν δεν υπάρχουν όμως, τότε οι στίχοι είναι κενοί...
εγώ λέω πως ίσως δε τους βρούμε ποτέ... όμως η πίστη ότι υπαρχουν μπορεί να μας επιτρέψει να τους ξυπνήσουμε...
Το φαλκόνι σε χαιρετά
Φειδία είπαμε, το καλό χάνει σχεδόν όλες τις μάχες αλλά κερδίζει τον πόλεμο...
Καλό σου βράδυ
koulpa, καλώς ήλθες κι εσύ στη γειτονιά . Ναι, δύσκολοι καιροί για πουλιά...
...Και τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας...
...το ίδιο και οι ήρωες...
Καλό σου βράδυ
Προικισμένε μας ΩΣΗΕ, μόλις τέλειωσα την εργασία μου στο κομπιούτερ μου και πέρασα από τη γειτονιά σου για να ξεκουράσω τα μάτια μου και την ψυχή μου στο ποιητικό σου κάδρο, πριν πάω για ύπνο.
Σπανίζουν οι ήρωες σήμερα είναι αλήθεια, αφού όλοι βολευτήκαμε στην άθλια πολυτέλεια της καταναλωτικής και τενεκεδένιας κοινωνίας μας! Υπάρχουν όμως ακόμη κάποιοι από αυτούς, που ο ηρωϊσμός τους είναι λαμπερό σπαθί ενάντια στο δράκο της εξαθλίωσης, της ρεμούλας και του συμβιβασμού.
Καλό σου βράδυ.
..τα ελάφια κει που σκήβουν για νέρο.. (ανεξέλεγκτος συνειρμός..):):)
ΠΝ ε; Εγω υπηρέτησα σηματορός στο ΑΤ Κουντουριώτης 89-90.. ο μόνος του πληρπωματος που χαιρόμουν όταν σφύραγα αλλαγή σημαιών..:):)
Εγώ δεν ξέρω που είναι οι ήρωες. Ίσως πάνω από τη Μεσόγειο. Καλό βράδυ, δυνατό! Μπορέις! Είμαστε εδώ!
marianaonice, οι φοβισμένοι και οι ήρωες είναι συγκάτοικοι...
Koulpa, κληρούχας είσαι; εγώ τότε έκανα θητέια, αλλά στο στρατό. Κρήτη, Χαλκίδα, Κύπρο. Στο ΠΝ πήγα αργότερα. ''Μα εμένα πού' μαι δέντρο μες τη γη..'' Έτσι, για να συνεχίσω το συνειρμό!
Freedula, ξέρουμε που είναι οι ήρωες. Μα οι φοβισμένοι ενώ καλούν σπαρακτικά τους ήρωες, στην πραγματικότητα τους φοβούνται περισσότερο από τους άλλους τους φόβους...
Με την κραυγή του φαλκονιού που πάει να κουρνιάσει σας ευχαριστώ όλους.
Nαι το θεωρώ μεγάλη τύχη που βρέθηκα στο ναυτικό και ιδιαίτερα σε άντιτορπιλικό..και σηματορός :):)΄
Την καλημέρα μου:):)
χαιρομαι που στο νησι μας υπαρχουν ακομα αυτες οι σκεψεις...
koulpa, καλημερα Σηματορέ μου. Ακόμα μπορείς να σφυρίζεις, ή ξέχασες τους συριγμούς;
Purple, νησί μας; δηλαδή;
Καλή μέρα και σ' εσένα
Ένα φαλκόνι κάθεται στους αφρούς της μεσόγειος και κλαίει για το μέλλον...
δηλαδη εδω Λευκωσια!!!
Χωραϊτισσα μου! Ώστε γειτόνισσα! Ωραία, άντε, ταιριάξαμε στα χρώματα, είμαστε και συντοπίτες, και απ' ότι κατάλαβα.... και ομοϊδεάτες! Καλό, καλό.
Τα λέμε μωβούλα μου.
Καλησπέρα,Ωσηέ μου! Το πήρες το τραγούδι;
Τώρα είδα το μέιλ :)
φιλούθκια πολλά!!!
xaxa.. πέρσι σε ένα νοικιασμένο ιστιοπλοικό είχε μία και διαπίστωσα ότι μετά από 15 χρόνια κάτι θυμόμουν.. το αστείο είναι ότι ακόμα όταν ακούω κάτι που μειάζει με σφύριγμα.. ή πρώτη μου σκέψη είναι να δω αν περνά αντιτορπιλικό..:):)
Την καλησπέρα μου:):)
Φιλούθκια ψυχούλα μου, όλη μέρα σήμερα ακούω το τραγούδι ξανά και ξανά και ξανά... ευχαριστώ σε που με ταξιδεύεις... Φιλώ σε, ναι, φιλώ σε...
Koulpa, άντε, νομίζω να ηχογραφήσεις μια ακινησία δεξιά και να την ποστάρεις. ΄Στο site του ΠΝ υπάρχουν ηχογραφημένα και νομίζω είναι downloadable. Θα το ψάξω. Τα λέμε και αργότερα, θα περάσω από κει.
:-)
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΌΜΩς ΜΕ ΤΙΜΑΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ ΣΕΙΡΆ ΜΟΥ ΤΏΡΑ ΝΑ ΝΤΡΑΠΏ...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Αλοιμονο στους λαους που δεν εχουν ηρωες
ΟΧΙ αλλοιμονο στους λαους που εχουν αναγκη απο ηρωες
(ΓΑΛΛΙΛΕΟ ΓΑΛΛΙΛΕΗ -ΜΠΕΡΤΟΛ ΜΠΡΕΧΤ)
Καλέ μου ωσηε...πέρασα να σου αφήσω μια καληνύχτα...και μια ευχή ακόμη...το ξημέρωμα να είναι γεμάτο χαμόγελα...
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, γλαρένια μου, έχω γράψει ένα χρονογράφημα με πρωταγωνιστή ένα γλάρο. Θα δημοσιευτεί το Μάρτιο νομίζω. Είναι κι αυτό ένα πουλί-σύμβολο...
De Profundis, καλώς ήλθες από τη γειτονιά. Πολύ δυνατό το σχόλιο που άφησες...
Νάμα μου, έχεις κάτι που με συγκινεί ιδιαιτέρως... Ίσως γιατί είσαι ευλογημένη από το θεό έρωτα τώρα...
... Μια νηφάλια κραυγή φαλκονιού διασχίζει το νοτιανατολικό αιγαίο ερχόμενη προς δυσμάς
Xρειαζεται πολλες φορες να μας ανακαλυψει καποιος για να τον ανακαλυψουμε κι εμεις...
Καλως σε βρισκω και γω στη σελιδα σου.
Αυτο που θα πω αυτην την στιγμή μονο ειναι πως ειναι πολυ καλη, με ομορφα χρώματα και προσεγμένη..
Διαβασα πολυ λιγο γιατι ειναι αργα για μενα..
Κι αυριο μερα ειναι για να σε διαβασω καλυτερα.
Να σαι καλα και να χεις καλο βραδυ
Καλησπέρα ωσηέ!Πέρασα κι εγώ με μια βότκα σκέτη,μόλις μπόρεσα ν ξαναμπώ και είδα τα ίχνη σου!Υψώνω λοιπόν,μαζί σου φίλε μου,το ποτήρι,στο όνομα της γλύκας που έιναι στα χείλια μας και δένει τα χέρια μας,στην όμορφη γη,στο αίμα των ηρώων που την επότισαν,να ξεθάψουν την ελπίδα,στων αθώων το όνομα που καταδιώκονται και θα κρίνουν τον κόσμο,στο αίμα που πυρώνει τους καρπούς μας και μας κάνει να χαμογελούμε,στη Λευτεριά που μας δόθηκε να έχουμε ο ένας τον άλλον να αγαπάμε ή να μισούμε,στην άπειρη μοναξιά που φωλιάζει μέσα μας,στο Θεό που τη κάνει τραγούδι και ζεστό ψωμί!Στον ήλιο που θα αναποδογυρίσει πάλι τη νύχτα για όλους μας,καλούς και λιγότερο καλούς!Χαιρετώ σε και όλους,δόξα τω Θεώ,ακόμα αναπνέουμε!
Ηλιακτίδα, καλώς σε λοιπόν. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αντεύχομαι για ένα καλό βράδυ... αν και λίγο αργά πια. Καλό ξημέρωμα, θα τα λέμε.
Φειδία φίλε, αν και είχα αποκοιμηθεί στον καναπέ, μετά από μια τέτοια πρόποση, δεν έχω επιλογή παρά να υψώσω το ποτήρι σου και να τελειώσω το ποτό μου στην υγειά σου.
Δοξάζζω τον πλάστην μμου που κόμα/ ζιω τζιαι στέκουμαι τζιαι αναπνέω/
πού' μαι τζιαι πόψε πόξω που το χώμα/
τζιαι έχω το προνόμιον να κλαίω.
Δοξάζζω Σε τζιαι βάλλω Σου μετάνοιαν στρωτήν/
πού 'σιει ακόμα πλάσματα στον κόσμο με καρκιάν/
πού' χουσιν κόμα αδρωπιάν τζιαι καθαρήν ψυσιήν/
που σάν'να τζι' τουν πρωτινοί έχουν παλλικαρκάν
.... Μόλις το κατασκεύασα φίλε... στην υγειά σου... πάω για ύπνο νομίζω... τα λέμε
Περαστική καλησπέρα. Καληνύχτα πια για σένα και καλημέρα μαζί γιατί τώρα που διαβάζεις θα πίνεις καφεδάκι. Να προσέχεις!
Την καλημέρα μοτ την αντιφώνησα στη γειτονιά μου που άφησες τα ίχνη σου το πουρνό!Γρήγορα γρήγορα,πριν ξανακοπώ,σου λέω ότι γλυκό τραγούδι σκάρωσες στον όνειρο του καναπέ και μοσχοβολάει κερί και λιβάνι ευωδιαστό!Εξαίσιο σα προσευχή!Την καλημέρα μου και πάλι φίλε μου!
Όπως σχολίασες κι εσύ στο χθεσινό μου ποστ, το θέμα είναι να βρούμε τον ήρωα μέσα μας και να του δώσουμε την ευκαιρία να ξεκινήσει το ταξίδι του προς το πετράδι. Ή το Holy grail, ή ό,τι είναι τέλος πάντων αυτό που ψάχνουν οι ήρωες.
Αν περιμένουμε να μας έρθουν κάπου απ' έξω, σωθήκαμε... Θα συνιστούσε και προδοσία απέναντι στον εαυτό μας, άλλωστε.
Freedula, καλημέρα. Ναι πίνω καφεδάκι μήπως και ανοίξει το μυαλό μου και καθαρίσει λίγο από τη ψεσινή βοτκα. Έχω πολύ διάβασμα... όλο πάω και μπλέκω ο ηλίθιος και κλέβω από τον εαυτό μου και το σπίτι μου...
Γεια σου Φειδία μου, έχεις ένα λόγο με πολύ τσαμπουκά, σ' έπιασα από την πρώτη στιγμή και αν επιτρέψει ο Θεός θα τα πιούμε μια μέρα στην Αθήνα. Τέλος του Γενάρη ίσως καταφέρω ν' ανέβω μια βόλτα. Οψώμεθα...
3pd, ναι, ναι, έτσι... Κι αν ακόμα έχουμε χάσει την ελπίδα της ανάστασης ή ανασκαφής των ηρώων... μόνο η πίστη και η γνώση ότι υπάρχουν... είναι φέρελπις
Η εωθινή κραυγή του φαλκονιού αντανακλά από το κύμα του πέλαγος ως το Grossglockner
Αμάν βρε Σωτήρα Ωσηέ, μια χάνεις τους φοβισμένους, μια χάνεις τους ήρωες, συνέχεια στο ψάξιμο είσαι!
Ελπίζω να τους βρεις πριν στραγγίσεις.
Αστειεύομαι μου άρεσε το ποίημα σου...
Καληνύχτα...
φιλώ σε
πολύ όμορφο..
Οι πραγματικοί ήρωες είναι αυτοί που πράττουν χωρίς να φαίνονται οι πράξεις τους.
mania, καλημέρα σου. Ναι όλο στο ψάξιμο... έχει και ανομβρία αυτή την εποχή... μπορεί και να στραγγίσω... ευχαριστώ σε
Ψυχούλα μου καλή φιλώ σε...
S, καλωσόρισες στη γειτονιά, ευχαριστώ. Ναι, ναι, οι αφανείς...
Αφήνω την εωθινή κραυγή του φαλκονιού...
Καλημέρα καπετάνιε!Μιας και εγώ σηματωρός ήμουν στο καράβι,σου σφυρίζω έπαρση αυγής και άφιξη καπετάνιου στη κλίμακα!Πρόσταξε αποσύνδεση τηλεφωνικού καλωδίου και πάμε για άλλη μια πρωινή άσκηση!Αϊρε!
Καλημέρα φίλε. Μόλα όλα και πρόσω
Οι ήρωες τρέφονται με αίμα. Ήρωας χωρίς αίμα δεν υπάρχει.
Ο κόσμος είναι γεμάτος ήρωες. Ίσως, να είναι η μόνη εποχή στην ιστορία που έχει τόσους πολλούς.
Λειτουργούν υπόγεια.
Η ποίησή σου ταρακουνά... και μου αρέσει πολύ ότι έχω διαβάσει ως τώρα! Και η θεματολογία σου με συγκινεί γιατί σε φωτογραφίζει. Κάπως έτσι σε αντιλαμβάνομαι. Αντιήρωα, αντισυμβατικό, αντιστάρ και πολλά άλλα καλά που κρύβουν όλα τα σύνθετα του αντί- με κυρίαρχο το αντιάντρας(καταλαβαίνεις πώς το λέω... αντικουτσαβάκι!) ;)
Γενικά είσαι από τα πιο αξιολάτρευτα προφίλ και χαίρομαι να σε διαβάζω, αν και «γνωριστήκαμε» σε μια εποχή που παίρνω τζούρες από τον υπολογιστή. Πού θα μου πάει όμως;
Φιλώ σε κι αγαπώ σε!
Γητευτρια, Αντι-Χαιρετώ και ασπάζομαι σε θερμώς.
Τελικά αποφασίσαμε ποιος θα κάνει το στούππωμαν και ποιος την μαείρισσαν;
Φιλώ σε
Δημοσίευση σχολίου