Γράπωσα τον ήλιο που ανέτειλε στο σύμπαν
έφαγα τον ήλιο που ανέτειλε στη γη
πλήρης φωτός
ανεμίζω στον αέρα την
κενή μου πληρότητα.
Μ’ έκλεισε στη χούφτα του
ο ήλιος που ανέτειλε στον κόσμο
μ’ έφαγε ο ήλιος
που ανέτειλε στο κλειστό δωμάτιο.
Το σκουριασμένο σίδερο
αντανακλά το φως σου!
Ήλιε μου,
βασιλιά μου,
άργησες!
έφαγα τον ήλιο που ανέτειλε στη γη
πλήρης φωτός
ανεμίζω στον αέρα την
κενή μου πληρότητα.
Μ’ έκλεισε στη χούφτα του
ο ήλιος που ανέτειλε στον κόσμο
μ’ έφαγε ο ήλιος
που ανέτειλε στο κλειστό δωμάτιο.
Το σκουριασμένο σίδερο
αντανακλά το φως σου!
Ήλιε μου,
βασιλιά μου,
άργησες!
13 σχόλια:
Δε μου κολλάει, ρε παιδί μου, η στολή με τα λόγια που γράφεις... Πώς μπορείς να ζεις με πειθαρχία;
Synas,κατ' αρχήν είμαι ο ορισμός της απειθαρχίας(!), αλλά εκτός απ' τη στολή, κανω και άλλα πολλά που είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους... γενικώς ζω και αναπνέω σε αλληλοαντικρουόμενους κόσμους που αλληλοεξουδετερώνονται (φαίνεται) κι έτσι ακόμα ζω...
Η ψυχή είναι σαν την πυγολαμπίδα.Ζει στο σκοτάδι..Κι όταν "αισθάνεται" τη λάμψη γύρω της,δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι το δικό της φως,γι'αυτό κι ακολουθεί τις άλλες πυγολαμπίδες.."Νομίζει" πως είναι ετερόφωτη!!!
φιλούθκια :-)
Ψυχή μου σε πάω με χίλια. Καλημέρα σου τζιαι ούλλον καλά νά' βρεις ομπρός σου σήμμερα
Βλέπω Ωσηέ καλέ μου φίλε ότι έχεις βαλθεί να μάθεις τις κοπέλλες κυπριακά...Μπράβο καλά κάνεις..Εγώ κοντεύω να τα ξεχάσω, βλέπεις εδώ και 35 χρόνια ζω εδώ...Η κόρη μου καμιά φορά, παρόλο που έχει μεγαλώσει εδώ, μου θυμίζει μερικές λέξεις. Κάνει παρέα με Κύπριους βλέπεις... Μια λέξη που μου θύμισε τώρα τελευταία είναι το είσαι φτανός. Χα χα! Βέβαια εσύ δεν είσαι.
Καλό απόγευμα
Καλησπέρα και σε σένα Μερόπη μου. Γέλασα με το ''φτανός''. Πάντως εγώ κάποτε είμαι φτανόκαρτος, αν το θυμάσαι αυτό.
Τα λέμε
Καλημέρα Ωσηέ μου,
Και βέβαια θυμάμαι το "φτανόκαρτος". Το έλεγε συχνά ο αγαπημένος μου παππούς. Μη με στενοχωρείτε, έλεγε, γιατί είμαι φτανόκαρτος. Πέθανε με τον καϋμό ότι δεν είδε για τελευταία φορά το αγαπημένο του χωριό στην Κερύνεια....
ο ήλιος καλέ μου ωσηε δεν αργεί...είναι εκεί και μας περιμένει...εμείς είμαστε αυτοί που πολλες φορές τον παραβλέπουμε...
και ξέρεις πόσο όμορφο είναι να βλέπεις κάθε πρωί τον ήλιο, να παίρνεις βαθιά ανάσα και να χαμογελάς για τη ζωή;.....
κράτα τον ήλιο στην καρδιά σου και τη θάλασσα στη ζωή σου....
Την πιο γλυκιά μου καλημέρα :-)))
Kαλημέρα Ωσηέ ηλιάτορα!
Κρατώ αυτήν την ποιητική αντίφαση για σήμερα:
πλήρης φωτός
ανεμίζω στον αέρα την
κενή μου πληρότητα
-Όσο για τη στολή, ε ας μην ξεχνάμε ότι ο άιΓιώργης και ο άιΜηνάς -οι άγιοι,ψυχές ποιητικές-με τη στολή μπήκαν στον Παράδεισο! :)
καλησπέρα και από μένα!
Σαν εβραϊκό το όνομα ή μου φαίνεται;;
Σαν πολύ ποίηση βλέπω. Καλήηηηηη. Και οι πίνακες δικοί μας;;; Μπράβο χαίρομαι που μπήκε και κουλτούρα στο στρατό (ναυτικό μάλλον)
Καλημέρα σε όλους.
Μερόπη μου τελικά είναι πλεονόκτημα ή μειονέκτημα να έισαι φτανόκαρτος;
Kalynama, όταν λέω ''άργησες'', εννοώ ότι άργησα να τραβήξω την κουρτίνα...
Κατερίνα μου, οι αντιφάσεις και τα λογοπαίγνια είναι σήμα κατατεθέν για μένα. Όσο για τη στολή... ''λάμπρύνόν μου τη στολή της ψυχής φωτοδότα και σώσον με''
mania,καλως ήρθες στη γειτονιά. Όσο για το όνομα, καλά μάντεψες, είναι εβραϊκό και σημαίνει ''σωτηρία. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να σε βλέπουμε πότε πότε, εδώ πίνουμε pernod.
wriaios pinakas!
Roadartist, ευχαριστώ, καλώς ήλθες
Δημοσίευση σχολίου