Είδες τους φοβισμένους που έτρεχαν;
Λωρίδες κόσμου σε πλήθη γης
έπλαθαν τον πόνο τους
ύφαιναν αργαλειούς
συρφετός κινούμενος σε ανερμάτιστη παρέλαση.
Εν δυο στον ήχο των τυμπάνων
οι φοβισμένοι
μην τους είδες;
Τι να κάνουμε για να γεμίσουμε
τα άδεια τοπία
που πίσω τους αφήνουν ρημαγμένα
οι φοβισμένοι;
Να τα γεμίσουμε πνοή
φυσάτε άφοβα οι ήρωες
να πληρωθούν τα πλήθη της γης
να φτιάξουμε νέες λωρίδες κόσμου
να καρτερούν ουρές οι κεραυνοί να τους χαδέψουν.
Μην είδατε τους φοβισμένους;
Λωρίδες κόσμου σε πλήθη γης
έπλαθαν τον πόνο τους
ύφαιναν αργαλειούς
συρφετός κινούμενος σε ανερμάτιστη παρέλαση.
Εν δυο στον ήχο των τυμπάνων
οι φοβισμένοι
μην τους είδες;
Τι να κάνουμε για να γεμίσουμε
τα άδεια τοπία
που πίσω τους αφήνουν ρημαγμένα
οι φοβισμένοι;
Να τα γεμίσουμε πνοή
φυσάτε άφοβα οι ήρωες
να πληρωθούν τα πλήθη της γης
να φτιάξουμε νέες λωρίδες κόσμου
να καρτερούν ουρές οι κεραυνοί να τους χαδέψουν.
Μην είδατε τους φοβισμένους;
48 σχόλια:
Εγώ αδυνατώ να τους δω...Καθώς κανείς δεν μπορεί να δει την...καμπούρα του:)
φιλούθκια,μάτια μου..καλά να περάσεις ό,τι κι αν κάνεις απόψε;)
Καλή μου ψυχή... μόλις έφυγα από τη γειτονιά σου... Κι ήθελα τόσο να σε δω και συ ήσουν σπίτι μου... Δεν πειράζει, άλλη φορά. Απόψε θα κάτσω σπίτι, επιβάλλεται (!!Ωχ!!)
Όσο για τους φοβισμένους... τους βλέπουμε όλοι κάθε μέρα... στον καθρέφτη
Φιλούθκια φιλούθκια φιλούθκια
Τους είδα...σε κάποιον που μου είπε μη με απασχολείς,στη ψυχή που είπε μη μ αγαπάς,στο καθρέφτη που μου λέει δεν είσαι ήρωας,ρίξε το πάπλωμα του κόσμου πάνω σου και κοιμήσου!Αλλά γνώρισα και ήρωες που δίναν μια στάλα απ το αίμα τους κάθε μέρα,ποτίσανε πια το χώμα γύρω τους,μια μέρα θα γίνει ποτάμια ολόκληρα,και θα ξεπλύνει το κόσμο!!Αλήθεια...είμαι σίγουρος οτι θα γίνει
νά' σαι καλά Φειδία μου, σ' εσένα θα είναι αφιερωμένο το επόμενο ποστ... ονομάζεται ''που είναι οι ήρωες;'' και θα περιμένω την απάντησή σου...
Κερνάω pernod
Oι φοβισμένοι είναι ένα πολύ δυνατό θέμα για την ποίηση και σκέφτομαι κι εγώ να γράψω κάτι γι΄αυτό. Ίσως αυτό που μας οδηγεί στη ζωή και στα σωστά και στα λάθη μας να είναι οι φόβοι .Μεγάλο κεφάλαιο οι φόβοι .Μεγάλο φορτίο και συχνά το πιο βαρύ που σηκώνουμε.
Καλησπέρα φίλε μου απ΄την Κύπρο
πολλές φορές εθελοτυφλούμε...κι αυτό είναι το χειρότερο...θεωρώντας τον εαυτό μας έξω από τους φοβισμένους...
Καλησπέρα ωσηε μου ...
Καλό Σαββατόβραδο.. :-))
Καλησπέρα Κατερίνα μου. Φόβος και Φοβισμένοι... περιμένουν κάτι... τους ήρωες μήπως; μα, ''που είναι οι ήρωες;''. Αυτός είναι και ο τίτλος του επόμενου ποιήματος. Θα το αναρτήσω λίαν συντόμως, γιατί γράφτηκαν ακριβώς μ' αυτή τη σειρά.
Ζεύγη που μου αρέσουν στην ποίηση: Φοβισμένοι-Ήρωες// Προφήτες-Άρχοντες//Ηδονή-Οδύνη//Ωδίνη-Οδύνη//Κενό-Καινό//Εαυτός-Φάσμα
Την ζεστή μου καληνύχτα Κατερίνα μου
kalynama, όπως απάντησα και στo πρώτο σχόλιο από τη ψυχή, τους φοβισμένους τους βλέπουμε κάθε μέρα... στον καθρέφτη
Δυστυχώς το Σαββατόβραδό μου δε θα είναι καλό... είμαι σ' ένα παγερό κλίμα... κι ας έχει θέρμανση...
Ελπίζω εσύ να έχεις καλύτερο Σαββατόβραδο
Σου στέλνω μια κραυγή φαλκονιού της ελεονώρας
να σου στείλω κι εγώ ένα χαμόγελο ζεστασιάς; να κάνει το βράδυ σου ευκολότερο;
:-))
Νά' σαι καλά kalynama μου, είναι ατέλειωτες οι νύχτες σαν κι αυτή... δε με χωράει ο κόσμος όλος... ευχαριστώ για το ζεστό χαμόγελο είναι νάμα και βάλσαμο ψυχής... άντε πρώτα ο Θεός...και καλό ξημέρωμα νά' χουμε
νάμα και βάλσαμο ψυχής...
τα κρατάω αυτά....
Καλό σου ξημέρωμα...:-)))
Καλημέρα,ΩΣΗΕ μου:)Πού βρίσκεσαι;Για ποιο παγερό μέρος μιλάς;
Εδώ ξημέρωσε..Εκεί;
Ψυχή μου καλή, άστο... κι εδώ ξημέρωσε (;;;;;;) ή καλύτερα να πω ανέτειλε ο ήλιος... Αρχίζουν οι υποχρεωτικές επισκέψεις τώρα... τι να κάνουμε, είναι και τα κοινωνικά...
Σου αφήνω μια κραυγή φαλκονιού της ελεονώρας, και φυσικά...
φιλούθκια πολλά και ζεστά
Κσλημερούθκια ποιητή μου.
Τους είδα τους φοβισμένους που έτρεχαν και τους ακολούθησα. Εσύ;;;
παντού...αλλά δεν τους κοιτάζω...είναι εύκολο να παρασυρθώ κι εγώ
Εμενα ολα αυτα με φοβιζουν..και οι εικονες τρομαχτικες ειναι..
Καλη μερα να χεις..
Τους αγαπώ τους φόβους μου. Όχι για να τους εξημερώσω, όχι. Τους αγαπώ γιατί με ανυψώνουν σε κόσμους πονεμένους και με προσγειώνουν σε μαξιλάρια μαλακά, για να μπορώ να βλέπω με άλλα μάτια, να αγκαλιάζω τον κόσμο από την αρχή και να φοβάμαι ξανά. Καλησπέρα! Εύχομαι καλύτερο βράδυ από το χθεσινό!
πολύ πετυχημένος ο συνδιασμός του κειμένου κ του πίνακα. Θα ταίριαζε μια χαρά και η Κραυγή?..
Μερόπη μου, καλησπερίζω. Εμένα κατά περίεργο τρόπο με ακολουθούν οι φοβισμένοι απανταχού....
Elafini, καλώς ήλθες στη γειτονιά. Δε με βρίσκεις σε πολύ καλή ώρα... άλλά ας είναι! Είτε τους κοιτάζεις είτε όχι είναι αναπόφευκτο να παρασυρθείς... Καλησπέρα
Αλήτισσα, θα έλεγα ότι όσο τρομακτικές είναι εικόνες, άλλο τόσο είναι αληθινές...
Freedula, καλώς σε! Είναι καλή η εξοικοίωση με τους φόβους, αλλά όχι πάντα αποτελεσματική! Όσο για τις ευχές... ευχαριστώ, αν και δεν το βλέπω... προσπαθώ να ζεσταθώ...
Στέλνω σε όλους μια θλιμμένη κραυγή φαλκονιού της ελεονώρας που στέκεται στον αέρα πάνω από τη γυναίκα μεσόγειο....
Roadartist, έχεις δίκιο, και ήμουν σε δίλημμα αν θα έδενα το γνωστό έργο με το ποστ, μα τελικά κατέληξα σε έργο που είναι λιγότερο διαδεδομένο και πιο απρόσωπο (νομίζω) εσύ τι λες;
Αφήνω και σ' εσένα μια θλιμμένη κραυγή φαλκονιόύ της ελεονωρας
εγώ θα σου στείλω μια ζεστή ζεστή καλησπέρα..και ένα χαμόγελο ψυχής για να γεμίσει το απόγευμά σου και το βράδυ που έρχεται...
:-))
Kalynama, εσένα θα σε ονομάσω δρυίδη, με τα βότανα και τα ελιξήριά σου...
σου ξαναλέω...
...βάλσαμο και νάμα...
Εκ βαθέων ευχαριστώ σε κόρη...
αν είναι να χαμογελάσεις με τη ψυχή σου...τότε να φέρω και μαγικά φίλτρα...
:-))
Καλησπέρα.
Όμορφο νόημα ποιητικά δωσμένο.
Το ζητούμενο είναι όντως αυτό: τους είδαμε, τι κάνουμε όμως;
Πλανάται η απορία...
Εκείνοι που έτρεχαν είχανε φόβους μικρούς, καθημερινούς... Οι άλλοι, που κουβαλούσαν τους φόβους τους μεγάλους, τους ξόρκισαν με πράξεις μεγαλειώδεις κι έγιναν ήρωες. Ή ποιητές...
KitsosMitsos, τι κάνουμε; φυσάμε να γεμίσουμε τα πλήθη της γης πνοή...
synas, wooooooow! Υποκλίνομαι ταπεινά και με θαυμασμό!!!!!!!!!!!
Αφήνω την κραυγή μου σε όλους
Ο φόβος φυλάει τα έρμα..
Καλημέρα ναύτη Ωσηέ,
Δεν μου λες;; Και οι ζωγραφιές δικές σου;;; Και τους καϋμένους τους ναύτες πότε τους εκπαιδεύεις; Βρίσκεις καιρό από τα ποιήματα και τη ζωγραφική;;
Ελπίζω οι φοβισμένοι που ψάχνεις να μην είναι οι ναύτες σου. Χα χα!
Καλημέρα ωσηε!Ελπίζω σήμερα ν ξημέρωσε μια πιο ζεστή μέρα!Πέτα προς τις καινουργιες γειτονιές για γλυκό τώρα το πρωί και βραδάκυ περιπολείς ξανά με το σκαρί σου για ποτό!Είναι on the rocks και σε περιμένει αναρτημένο!Καλή εβδομάδα καπετάνιε και τα μάτια ανοιχτά κει πάνω στη γέφυρα!
IF, και ο φόβος φέρνει κόλαση...
καλημέρα σου και ... άφοβα
Mania, πολύ καλημέρα σου. Ο πίνακας δεν είναι δικός μου, γιαυτό άλλωστε είναι και τόσο ωραίος κι αισιόδοξος... όσο για τους ναύτες μου... δεν υπάρχει περίπτωση να με φοβηθούν!
Φειδία δημιουργέ,
μια κι είμαι σε άδεια θα περάσω για καφέ και γλυκό μη σε κακοφανήσω. οσο για το ποτό, έ, ένα ποτηράκι θα το πιούμε, σωποδήποτε!χικ!
Happy New Fear...
(αντι ευχων το ποιημα σου με καλυπτει απολυτα)
Αχ... Δεν ξορκίζονται οι φόβοι. Μονάχα μετουσιώνονται...
(Λες να συναντηθούμε στο Seefeld εμείς οι δύο; :))
etalon, αντεύχομαι... η ποίηση μας καλύπτει και μας ...αποκαλύπτει
3pd, καλημέρα σου. Πως πάει η αγαπημένη μου χώρα; Θα μετακόμιζα Αυστρία φέτος αλλά κάπου χάλασαν τα σχέδια. Σχεδόν αγόρασα ένα pension στο Ramsau, αλλά τελικά δεν έκλεισε. Για το χειμώνα μάλλον δε θα ανέβω, αλλά αν είμαστε καλά, το καλοκαίρι σίγουρα θα έρθω οικογενειακώς.
Σας αφήνω μια θλιμμένη κραυγή του φαλκονιού της ελεονώρας
Καλημέρα "φίλε"
ευχάριστη έκπλιξη να σε "συναντήσω"
paranoia, καλωσόρισες στην περιοχή του φαλκονιού. Θ' ακούς το φτερούγισμα μέσα στη νύχτα... βγάζε το κεφάλι απ' το παράθυρο της ψυχής και χαιρέτα το...
Σου αφήνω μια κραυγή
Καλή βδομάδα
Καλημερούθκια και καλή εβδομάδα,φαλκόνι της Ελεονώρας ;)
φιλούθκια σου!
ψυχή μου αντεύχομαι
άρχισε πολύ δύσκολα όμως....
είναι βαριά τα φτερά μου...
Φιλούθκια κόρη μου,
ευχαριστώ σε
Πρώτη φορά περάω από το blog σου. Σε βρήκα μέσω της Γητεύτριας.
Ώστε είσαι γεράκι της Ελεονώρας! Πάντα είχα λατρεία γι' αυτά τα πλάσματα. Δεν είναι μαγευτικά;
Παίρνεις ανάσα βαθιά και...πετάς ξανά!Η σκέψη σου βαραίνει τα φτερά...σύνθλιψέ την!
Χαμογέλα,φαλκόνι μου :)κι η εβδομάδα θα πάει πρίμα ;)
φιλούθκια
Καλησπέρα Ωσηέ μου,
Απόψε είμαι λίγο θλιμμένη και πέρασα από τις γειτονιές των φίλων, έτσι για να πω ένα γειά....
γνωριμα τα χρωματα του μπλοκ σου γειτονακι!!!
δυνατο το ποιημα σου...
Καπετάνιε σιωπηλός είσαι απ το μεσημέρι...μαζεύεις αέρα στα πνευμόνια σου για μεγάλη κραυγή?
Έχω άγχος αν έφτασε το τραγούδι,περιμένω να μου πεις!Καλησπέρες πολλές!
εγώ λέω να σταματήσουμε να πλάθουμε πόνους και να πλάσουμε μελομακάρονα!
τι να φοβηθείς τα χριστούγεννα! ό,τι και να γίνει θα έρθει ο αη βασίλης και θα μας σώσει!
:)
*****
εγώ λέω να σταματήσουμε να πλάθουμε πόνους και να πλάσουμε μελομακάρονα!
τι να φοβηθείς τα χριστούγεννα! ό,τι και να γίνει θα έρθει ο αη βασίλης και θα μας σώσει!
:)
*****
H παγωμάρα πέρασε?????
Μου άρεσε πολύ το ποίημά σου! Και σαν σύλληψη και σαν γράψιμο! Βάζεις εν τω μεταξύ ένα τόσο καυτό θέμα για κουβέντα... οι φοβισμένοι!
Πολύ πικρή λέξη. Πονάει και σαν ήχος, ακόμα κι αν δεν κουβαλά εικόνες. Αυτές με τα τεράστια μάτια με τις διασταλμένες κόρες...
Οι φόβοι σου κι οι φόβοι μου στο ίδιο το τραπέζι
στη μέση το φαρμάκι μας γλυκό σαν πετιμέζι...
γράφει ο Ισαάκ Σούσης... ;)
Καλημέρες!
Antoine, καλώς μας ήλθες. Ναι, το φαλκόνι της ελεονώρας είναι μύθος και σύμβολο...
Ψυχή μου, πάντα έχεις ένα καλό λόγο... σήμερα ξημέρωσε μια Αλλη μέρα... Σ' ευχαριστώ, Φιλούθκια χχ
Φειδία μου ευχαριστώ. Το τραγούδι έφτασε, νά σαι καλά. Έχεις δίκιο, από χτες μεσημέρι λείπω από τις μπλογκογειτονιές... επανέρχομαι πρωινός. Καλή σου μέρα.
beriniki, καλώς ήλθες από τη γειτονιά. Μας χρειάζονται χαμόγελα σαν τα δικά σου. Πάντα ευπρόσδεκτη. Α!Όσο για μελομακάρονα... δεν έχω συνταγή, μπορώ όμως να φτιάξω τσιππόπιττα, ένα πολύ παχυντικό κυπριακό γλυκό. Κόπιασε!
patsiouri, η παγωμάρα πέρασε... αργά ψες... και ελπίζω η ζεστασιά να κρατήσει περισσότερο αυτή τη φορά...
ghteytria, καλώς σε βρίσκω κι εσένα. Όντως, ο φόβος, ειδικά στη ψηφιακή εποχή είναι μεγάλο κεφάλαιο... ''Φυσάτε αφοβα οι ήρωες'' λέει κάπου στο ποίημα. Κάποιοι φίλοι έκαναν κι αυτοί σχόλια για ήρωες... Λοιπόν η επόμενη ανάρτηση είναι ένα ποίημα που ακολούθησε χρονολογικά και είναι τρόπον τινά απάντηση...
Πολύ καλημέρα σε όλους, παλαιούς τε και νέους φίλους
Δαμάζω τον άνεμο με τα φτερά μου και αφήνω την εωθινή μου κραυγή να σκίσει τον ορίζοντα
purple, καλώς έφτασες κι εσύ. Όταν βρίσκομαι στη γειτονιά σου θα γίνεται deep purple. Σε λίγο θα κάνω το πρωινό μου πέταγμα από τις γειτονιές. Αν εισαι εκεί, θα σταματήσω για τσίπουρο
Μερόπη μου, νά' σαι πάντα καλά σου εύχομαι. Θλίψη δεν είναι κακό να έχουμε... φτάνει να μην είναι μόνιμη... Σε χαιρετώ με εωθινό φτερούγισμα
Δημοσίευση σχολίου