MEMORIES

ΠΡΩΤ' ΑΠ' ΟΛΑ ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΓΟΗΜΕΡΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ.






ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ: ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ LOCKHEART ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΩ BEST AND WORST MEMORIES ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΠΟΛΥ...






ΟΜΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΘΕ ΧΑΡΑ ΚΡΥΒΕΙ ΜΙΑ ΛΥΠΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΛΥΠΗ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΑΛΛΑΖΩ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ (ΣΧΩΡΝΑ ΜΕ LOCKHEART) ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΩ MEMORIES...











Έτος 1996:


Παρακολουθώ ένα ντοκυμαντέρ για τον π. Παϊσιο τον αγιορίτη. Εκπλήσσομαι τόσο πολύ που θέλω να τον μιμηθώ. Μέσα στο ίδιο έτος, θα αποκηρύξω τα παλιά αθεϊστικά πιστεύω μου και θα ασπαστώ την ορθοδοξία με ενθουσιασμό. Πτυχίο θεολογίας, βυζαντινή μουσική, κοσμοκαλογερική ζωή.



Ετος 20οο:


10 Ιουλίου: 6η επέτειος γάμου, αναχωρώ για Ελλάδα με το καράβι στις 08:00. Θα περάσω ωραία στο ταξίδι... μόνο που έρχεται λίγο βαρετό. Το ταξίδι, αναπάντεχα, διαρκεί τρεις μήνες...

29 Σεπτεμβρίου: Γεννιέται η δεύτερή μου κόρη. Δύσκολη γέννα. Είμαι στο μαιευτήριο και ασπρίζω από φόβο. Κάνω τάμα στον Άη Γιώργη. Όλα κυλούν καλά. Περπατώ 35 χιλιόμετρα για το τάμα μου.

15 Οκτωβρίου: Παίρνω μετάθεση σε υπηρεσία ξηράς. Μπλέκω με το πιο στριφνό αφεντικό που μπορούσα να φανταστώ.


Έτος 2006:
αφού η προηγούμενη 6ετία περνά με τις σύνηθης απότομες εκρήξεις μου, το ο6 φαντάζει σαν την φοβερή Έτνα που κοχλάζει. Γράφω το ποίημα που έχω αναρτήσει φέτος στο μπλογκ μου ανήμερα πρωτοχρονιάς.
http://k-osie.blogspot.com/2007/12/2006.html
Αρχίζω ξανά να αμφισβητώ πολλά, αρχίζω να βλέπω πίσω μου, τη ζωή που άφησα πίσω... Μα κρατιέμαι. Δεν τολμώ να κάνω ερωτήσεις στον εαυτό μου. Κρατιέμαι. Ακόμα θέλω να φύγω. Χρόνια τώρα, από μωρό παιδί. Θέλω να φύγω. από που; προς τα που; Δεν ξέρω. Έχω μια φράση τυπωμένη στο νου από τα 15 μου. ''ΤΑΚΕ ΜΕ ΗΟΜΕ''. ΄Έχω ακόμα μια τυπωμένη στον ώμο από τα 15 μου. ''TO LIVE IS TO DIE''.


Πέρσι: Η Έτνα πετάει φωτιά και στάχτη. Ξερνά λάβα. Είναι οι προεκρήξεις μιας καταστροφής; Μακάρι όχι.

Γενάρης: Εκούσια επιλέγω να είμαι βάρδια πρωτοχρονιά. Δε θέλω να δω κανένα.

Φεβράρης: Η Έτνα δονείται επικίνδυνα

Άνοιξη: Αρχίζω να καταρρέω. Πρέπει να φύγω. ΝΑ ΦΥΓΩ. ΝΑ ΦΥΓΩ. ΝΑ ΦΥΓΩ.

Ιούνης: Αποφασίζω να μεταναστεύσω στη χώρα που λατρεύω. Αυστρία. Περνώ σχεδόν όλο το καλοκαίρι στις αυστριακές άλπεις ψάχνοντας να αγοράσω ένα μικρό πανδοχείο. Βγάζω στο σφυρί τα σπίτι και το εξοχικό μου στην Κύπρο.

Φθινόπωρο: Επιστρέφω στην Κύπρο, με τις βαλίτσες γεμάτες ιδέες και αποφάσεις. Έχουμε καταλήξει στο τι θα αγοράσουμε. Είναι ένα μικρό πανδοχείο στο ramsau

Σεπτέμβριος 1-8: Δηλώνω σε όλους την τελεσίδική μου απόφαση. Οι συγγενείς με συμβουλεύουν να μην το κάνω. Είναι μεγάλο ποσό. 1,000,000 Ε, δεν είναι λίγα. Αν πουλήσω ότι έχω, θα κρατώ 350,οοο. Τα υπόλοιπα δάνειο. Αυτή τη βδομάδα πετώ. Το όνειρό μου, όνειρο ζωής, παίρνει σάρκα.

Σεπτέμβριος 9: . ''Και σε πονάει με τη νοτιά; Όχι απ' αλλού πονάει''

Σεπτέμβριος 10-Σήμερα: Η Έτνα ταράζει τα θεμέλια των σπιτιών. Σείεται και δονείται κάνοντας τον κόσμο γύρω της να τινάζεται. Βλέπω κάθε μέρα τον καθρέφτη., Μέσα δεν βρίσκεται το είδωλό μου, αλλά ένας χαμένος κόσμος. Τολμώ να ρωτήσω τον εαυτό μου επικίνδυνες ερωτήσεις. Οι απαντήσεις πληγώνουν.

ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΙΣ

Αδράνεια στους πνεύμονες·
σταματώ το βάδισμα.

Σήμερα προσκρούω σε μια αναπνοή
έγραψα με αρχαία νεκρή γραφή
σε τελλ της γης Χαναάν
προσκρούω σε μια κραυγή

Δυο ιππότες σταματούν τη μουσική μου
κολυμπώ στην αγάπη ενός σινιάλου
η πατρίδα μου μια αγκαλιά
το σπίτι μου φρέαρ προφήτου βοώντος
ο θρόνος μου σφάζεται από το νέο Νάθαν
προσκρούω σε μια αγκαλιά.

Συλημένες ψυχές στο διάβα μου
σήμερα προσκρούω σ’ αιμάτινα όργανα
πάνω στο κύμα μπάλες από σάπιο αίμα
χειροπέδες από μετάξι κινεζικό
σήμερα προσκρούω στο παραμύθι της Χαλιμάς.

Να μια αναπνοή!
Ρούφηξέ την
να σβήσει.

Σ’ αυτά όλα δεν μπορώ νά’ μαι μάρτυρας πια.

Σήμερα προσκρούω
πάνω σε μια κραυγή
αρχέγονη

Πάρτε με σπίτι.






ΔΙΝΩ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΝ....