Δεν είμαι ποιητής.
Σας το ψέλλισα ένα πρωινό
σε μια καταιγίδα της ερήμου.
Δεν είμαι ποιητής.
Σας το είπα από τον Ευφράτη
ως τον Λιτάνι
με Σοκ και Δέος.
Δεν είμαι ποιητής.
Σας το εφώναξα
ανάμεσα σε φλόγες
μέρες του Πάσχα
ώρες του Ραμαζανιού
στιγμές γιορτινές.
Δεν είμαι ποιητής.
Το διαλαλούν οι διασκορπισμένες
πέτρες της Ουρ
η γη της Χαναάν
η εμπλουτισμένη άμμος.
Δεν είμαι ποιητής.
Το έκραξα στα Βαλκάνια
το εθρηνολόγησα στο Μογκαντίσου
ανάμεσα σε γοτθικά φίδια
το έψαλλα σε συλημένες εκκλησιές.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Δεν είμαι ποιητής.
Δεν υπάρχουν ποιητές.
4 σχόλια:
μήπως υπάρχουν μαθητευόμενοι μάγοι?
εδώ λοιπόν ο ρυθμός θυμίζει το άσμα ασμάτων,όμως μια μέρα ο ρυθμός θα γίνει σαν την ήρεμη αναπνοή σου και αντί για σχόλια θα παίρνεις μόνο σύμβολα.
Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω στη γειτονιά.
..Όμως βάζω στοίχημα ότι σε ξέρω
Τα λέμε
Λες να γεννήθηκε ένας νέος Καββαδίας;; Άντε με το καλό.
Μερόπη μου, μια φορά γεννιέται κάποιος... ειδικά αν είναι μύθος όπως αυτόν που ανέφερες...
Τα λέμε, Ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου