Το καράβι που επέρασε
ίσα πάνω απ’ το κεφάλι μου
επήρε μαζί του τις αναμνήσεις
της ημέρας
ένα θεριό
που ‘τρωγε μήλα με την Εύα
τον Αδάμ που εγύρευε να δει
το Θεό κατάματα
ένα γατί που επάτησε το φορτηγό
και κουνούσε τα ποδάκια του
λακτώντας τη ψυχή του προς τα έξω
Την ώρα που με έπιασαν
τα απόνερα
εβυθίστηκα μαζί τους
για να’ βρω την πρόστυχη γοργόνα
που μ’ εφώναζε
να της απαγγείλω ένα ποίημα
Δεν είμαι ποιητής της λέω
είμαι ένα όνειρο που είδες
ή εφιάλτης
9 σχόλια:
Truth lies in the eye of the beholder...
@3 parties a day: and truth is never true neither what eyes see...
αυτό ως δομή μου θύμησε Σαχτούρη`αλλά οι τρείς στίχοι με το γατί μου φαίνονται κατάδικοί σου και υπέροχοι. όμως εγώ τί ξέρω από ποίηση, ότι κι εσύ από εικαστικά!
Γνωστό το ύφος σου... ή είσαι αυτός που νομίζω ή η αδελφή ψυχή του. Όντως, το ποίημα κάτι έχει από Σαχτούρη... κι αυτό είναι μόνο το γατί!!!
Έχεις δίκιο τελικά!!!!
έίμαι η αδελφή ψυχή του
Πέρασα ν αφήσω μια καλημέρα
Στο ποίημα εγώ δεν "διέκρινα" Σαχτούρη
:)
Κι εκεινη;
@Alkyoni: Καλησπέρα. Προσπαθώ ακόμα ν' ανακάμψω από ψες... έγινα πίτα στο ρούμι. Είδα και τις γοργόνες σου που χόρευαν στη θάλασσα. Ξέρεις.. έχω πολύ καλή σχέση με τις γοργόνες...
@Αλητισσα: Εκείνη... χάθηκε στον αβλέμονα χωρίς να μιλήσει... Τη ψάχνω κάθε νύχτα και την καλώ με κραυγή φαλκονιού... εμφανίζεται κάποτε, με πνίγει στα φιλιά... και με ξαναφήνει μόνο.
Καλησπέρα
συγνώμη...κάποιος που μιλάει ελληνικά στο ''παρών'';
Δημοσίευση σχολίου