ΠΟΛΥΠΕΙΡΗ ΓΑΙΑ

Εκπνέω στο τζάμι
και με το δείχτη γράφω ήχους.
Ένας κίτρινος ουρανός καλεί
τους αγγέλους σε σύναξη
βαπόρια φορτωμένα στοίβες από όρη και βουνά
μετατοπίζουν συνειδήσεις.
Κουβάρια μαλλιών γριάς
κυλούν αμέριμνα στην πνοή
του Πουνέντη
φαλακρές γραίες ψάχνουν την κώμη τους
σε σκονισμένα ντουλάπια
όπου φυλάνε οι τρανοί το χρόνο.

Σα δέντρα οι διαβάτες
στο πέρασμα του Αττίλα των ορδών
γέρνουν και γερνούν ώσπου ν’ ακουμπήσουν
με το ακροκέφαλο την περήφανη γαία
που πολύπειρη τους καρτερεί.