Κυριακή του ασώτου σήμερα. Γιορτάζω! Θυμήθηκα πρωί - πρωί ότι είχα γράψει ένα σονέτο για τον άσωτο και έτσι το μοιράζομαι μαζί σας.
ΣΟΝΕΤΟ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Ξεκίνησε μια μέρα και το βιός του
που του’ χε ο Πατέρας φυλαγμένο
το τσέπωσε σαν του’ πε ο εαυτός του
κι άφησε τον Πατέρα δακρυσμένο.
Γύρισε ευτράπελος σε χώρες
μέχρι που του έμεινε άδεια η τσέπη
τότε άρχισαν να έρχονται οι μπόρες
και μεμιάς τον εαυτό του μετατρέπει.
Με μετάνοια στου Πατέρα την αγκάλη
τρέχει και τον δέχεται και πάλι
που γύρισε απ’ του υπόκοσμου τα πέρατα.
Άσωτος κι εγώ μα δε μιμήθηκα
τον άσωτο που μόλις διηγήθηκα
και έχω ακόμα βρώμα ξυλοκέρατα.
Ξεκίνησε μια μέρα και το βιός του
που του’ χε ο Πατέρας φυλαγμένο
το τσέπωσε σαν του’ πε ο εαυτός του
κι άφησε τον Πατέρα δακρυσμένο.
Γύρισε ευτράπελος σε χώρες
μέχρι που του έμεινε άδεια η τσέπη
τότε άρχισαν να έρχονται οι μπόρες
και μεμιάς τον εαυτό του μετατρέπει.
Με μετάνοια στου Πατέρα την αγκάλη
τρέχει και τον δέχεται και πάλι
που γύρισε απ’ του υπόκοσμου τα πέρατα.
Άσωτος κι εγώ μα δε μιμήθηκα
τον άσωτο που μόλις διηγήθηκα
και έχω ακόμα βρώμα ξυλοκέρατα.
18 σχόλια:
καλημέρα ωσιέ, ωραίο και επίκαιρο, κάτι δεν πιάνω εκεί στην τελευταία στροφή, αλλά να σου πω την αλήθεια μου είναι αυτό που μ αρέσει και δεν μ αρέσει στην ποίηση. Την καλημέρα μου και πολλές ευχές το αποτέλεσμα σήμερα να είναι το καλύτερο για το νησί.
καλημέρα ωσηέ και Κλειώ,
αναφερόμενη στο προηγούμενο post,έχω να πω,πως πολύ εύκολα όσα παραθέτεις ως ελαττώματα,μετουσιώνονται σε προτερήματα,κι αυτό γίνεται πολύ πιο εύκολο,όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο σαν κι εσένα,αυθεντικό και αληθινό.Από την άλλη, σκέφτομαι ότι, ποια είναι η ουσία και η αξία αυτής της μετουσίωσης αφού αυτά ακριβώς τα ίδια του "ήθους" μας μας καθιστούν "διάφορους" από τους υπολοίπους? Αβίαστα συνάγεται το συμπέρασμα ότι καμία απολύτως χρεία δεν υφίσταται, στο βωμό της οποίας θα θυσιάσουμε την γενναία παραδοχή τόσων υπέροχων "ατελειών και ελαττωμάτων"...
Ως δικά μου παραθέτω μία σειρά από ρήματα ευρύχωρα, αν και δε νομίζω ότι θα αποτελέσουν αντικείμενο ενδιαφέροντος για κανέναν.Απλά για την ιστορία...και την καταγραφή...
"παρακινδυνεύομαι"
παραπαίω
πειραματίζομαι
παθιάζομαι
παροπλίζομαι
πιστεύω
πολεμώ...
(αποθεώνω το γράμμα "πι" εν αγνοία του...)
ακριβώς η τελευταία στροφή του ποιήματος είναι,για μένα, όλο το ποίημα...
@natassa
αυτό ακριβώς συνιστά και την ομορφιά και τη μαγεία της ποίησης, αγαπητή νατάσσα,κι εννοώ στην ποίηση, εκείνο που δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε,και χρειάζεται σκάλισμα και πότισμα για να τελεσφορήσει και ν'αποδώσει τους καρπούς και τα άνθη του,αυτό και μόνο αυτό, και όχι μόνο η ανάγνωση ή η πρώτη του "ερμηνεία" είναι η κατάκτηση ενός ευγενούς και υψηλού αισθήματος που δεν αντικαθίσταται και δεν υποκαθίσταται με κανένα άλλο.
σας φιλώ
Νατάσσα μου καλημέρα σου. ελπίζω έυχομαι και προσεύχομαι να ξημερώσουν καλύτερες ημε΄ρες για το νησί.. αν και δεν το βλέπω...
Όσο για το ποίημα, σου εξηγα η Φαίδρα. Να πω μόνο κάτι. Ξυλοκέρατα= Χαρούπια, τροφή των χοίρων. Σε χαιρετώ.
Φαίδρα μου καλημερα και σ' εσένα. ϊσως να έχεις δίκιο για το προηγούμενο ποστ, αλλά έστω κι αν είναι έτσι (δηλαδή αναγνωρίζω ότι μέσα από την ακρότητα πετυχαίνει κάποιος ένα επίτευγμα)εξακολουθεί να είναι δύσκολο για τους γύρω μας να μας ανεκτούν. Ειδικα για τους πολύ στενούς μας που ίσως θα ήθελαν μια πιο νορμάλ κατάσταση...
Μ' άρεσε πολύ η παρρήχηση του ''π'' που παρέθεσες, είναι πολύ γνωστά μου ρήματα...
Σ'ευχαριστώ πολύ, σ' αφήνω με εγκάρδια φιλιά και ευχές για εμπνευσμένη Κυριακή
Καλημέρα,άσωτε ποιητή Ωσηέ!!!
Όλοι άσωτοι δεν είμαστε μήπως;
φιλούθκια!
Βρε Ωσηε μου
Παντα ειχα την εξης απορια!Πως καταλαβε ο πατερας του ασωτου οτι ο γιος του μετανιωσε για τις αμαρτιες του?
Γιατι η παραβολη δεν πραγματευεται καθολου αυτη τη διαδικασια μεταξυ πατερα και γιου?
Δηλαδη ετσι ενας πατερας ,φευγει ο γιος κανει ασωτιες ,ερχεται πισω και χωρις να του μιλησει να τον ρωτησει να συζητησει, αιντε βουρ σφαζει και ολοι μαζι γλεντανε και πινουν με χαρα?
Το πιο ζουμερο μερος που θα ηταν ο τροπος της προσεγγισης του γιου προς τον πατερα και τουμπαλιν που ειναι?
Τελος παντων.Ωραιο ποιημα και επικαιρο Ωσηε μου.
Νασαι παντα εμπνευσμενος και ορεξατος και να γραφεις
Ε! λοιπόν αν κατατάσσεις τον εαυτό σου στους ασώτους, εγώ τι να πω! Μόνο "Χρόνια Πολλά" και μπράβο σου που έχεις το θάρρος να το ομολογείς!! Όμως πιστεύω ότι και μόνο γι΄ αυτό έχεις ήδη μιμηθεί τον άσωτο που διηγήθηκες!!!
Καλό απόγευμα Κυριακής φίλε μου και καλή εβδομάδα που σε λίγο αρχίζει...
αφου γιορταζεις χρονια πολλαααα:-)))
:)) Χμ..να σε λέω άσωτο τώρα δηλ; Κάθε φευγιό μας και κάθε γυρισμός, σηματοδοτεί κι επαναπροσδιορίζει την ύπαρξη μας από την αρχή. Μακάρι να είμαστε μόνο τυχεροί, να μας ανέχονται οι άλλοι γι' αυτές μας τις ασωτίες.
Καλό βράδυ
Το σονέτο του ασώτου... Ελπίζω να μην είναι αυτοβιογραφικό!
Την καλησπέρα μου.
Καλό βράδυ Άσωτε Υιέ
ξέρεις στην ηλικία άνετα μπορεί να ήσουν γιος μου, γι' αυτό και η προσφώνηση.
Σιγά σιγά θα ωριμάσεις, αν δεν το έχει ήδη κάνει
Πολύ όμορφο. Μπράβο. Ολοι άσωτοι είμαστε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Γιατί πάντα πρέπει να φεύγουμε από κάπου για κάπου αλλού...
Επίκαιρος όπως πάντα με την ανήσυχη γραφή σου...
Δυστυχής όποιος δεν είναι "άσωτος" (με την καλή έννοια)
Καλή βδομάδα και πάλι (και για το Αθήνα που σε είπα παρακάτω, μην το αμελήσουμε ok?) :)
EΠ!ΑΛΤ!ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΦΑΛΚΟΝΙ ΜΟΥ?
κΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑς.
βρε Ωσηέ μου,
άρχισε το Τριώδιο και είσαι με τις χαρές σου;;;
Αλήθεια, εκτός από Άσωτος, τι άλλο θα "ντυθείς";;
Εγώ σκέφτομαι να ντυθώ μετανοούσα Μαγδαληνή
Nα σου γράψω τώρα την απορία της εβδομάδας ή δεν κάνει; Μετά την Κυριακή του Ασώτου, τι είδους Δευτέρα ξημέρωσε; Καλή βδομάδα να 'χετε. Και... χρόνια πολλά!
παγομαριάννα μου, αν μη τι άλλο πρέπει να το ομολογώ. αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα ''επιστρέψω''. Προς το παρόν ξοδεύω ακόμα την ''πατρικήν ουσίαν''. Σ' ευχαριστώ πάντως. Φιλιά
Ψυχή μου, μπορώ να μιλήσω μόνο για τον ευτό μου.''όστις έχει την ιδίαν δυσοσμίαν εις τους μυκτήρας αυτού ού δύναται οσφραίνεσθαι την των άλλων δυσοσμίαν...''
Φιλούθκια
ΦΑΡΑΩΝΑ μου, μα ακριβώς αυτή είναι η μαγεία της υπόθεσης. Ότι ο πατέρας δέχεται τον υιό χωρίς διαπραγματεύσεις και συζητήσεις. Τον δέχεται όπως είναι. Η δύναμη της μετάνοιας δεν χρειάζεται κάτι περαιτέρω. Αρκεί μόνη αυτή. Όσο για το που είμαι... είμαι χαμένος αυτό τον καιρό. κάπου μεταξύ δουλειάς - προσπαθειας να τα κανονίσω όλα για την τρίμηνη μου εκπαίδευση στην Αθήνα - τρεχάματα με το μαγαζί που ανοίγουμε - ψάξιμο για άλλο ένα μαγαζί για να ανοίξω μπαράκι - η έκδοσή μου - πολιτική άμυνα - κέντρα πρόληψης - κλπ κλπ Θέλεις κι άλλα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Μωβένια μου ευχαριστώ σε πολλά χχχχ
Freedula μου, αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ. Αλλά ακόμα κι αν είμαστε τυχεροί, για πόσο ακόμα θα μας ανέχονται για τις ασωτίες μας; Σε φιλώ
Κιτσμιτς, αυτοβιογραφική είναι μόνο η ασωτία. Χαιρετώ
Μερόπη μου είναι λίγο αργά... για ωρίμανση τώρα πια, δε νομίζεις;;;;
Χαιρετώ
MAD, νομίζω το σχόλιό σου δε χρειάζεται συμπλήρωμα... Σε καλησπερίζω
EQUI, δεν έχω ακόμα δει τα προηγούμενα σχόλια. Θα σου απαντήσω εκεί. Προς το παρόν σε καλησπερίζω.
ΜΑΝΙΑ μου, τι θα ντυθώ εκτός από άσωτος; Ακόμα ένα μόνο: ΙΟΥΔΑΣ
MADAME DE LA LUNA σου απαντώ: Δευτέρα του ασώτου, και τρίτη και τετάρτη και πέμπτη και τελειωμό δεν έχει τρα λαλα τρα λαλ τρα λαλα...
Δημοσίευση σχολίου